Saturday, December 22, 2007

Ζωζώ - γράψτε Ζωζώ



Είσοδος ΚΡΑουνάκη με το χέρι τσαγερό, "θα το παίξουμε 4 χέρια" , μην πάει ο νους σας στο πονηρό και μην έχετε σιελόρροια με το τεκνό που στριμώχνεται δίπλα του στο πιάνο. Η Ζωζώ μπαίνοντας στο πλάνο μας διευκρινίζει ότι δε θα το πει όπως το θέατρο (γλυτώσαμε το Playback), θα το πει πιο στημένο.
Μουσική μαέστρο, ξεκινά τη χορογραφία bollywood (αν αυτό είναι το στημένο, τότε να πάω και στο θέατρο), βλέμμα όλο υποσχέσεις και η ψεύτικη οδοντοστοιχία λάμπει στο φως του studio. Ας κάνουμε μια ερμηνευτική ανάλυση..
"Τα χρόνια δεν τα μέτρησα με την ταυτότητά μου (χρειάζεσαι ραδιοχρονολόγηση Ζωζώκα μου), γιατί είχα εγώ ταυτότητα τη σθεναρή μου οντότητα (εσύ και ο Τρομάρας), το σκήπτρο την κορώνα μου και τα διαμαντικά μου (μη φοβάσαι τα χουν βρει κάτι Άγγλοι αρχαιολόγοι στο Καρνάκ). Τα πλούτη δεν τα απαίτησα, τα 'χα κανονικά μου (χάνω λίγο τη σύνταξη), γιατί έχει η γόβα μου καημό (και μύκητες έχει πιάσει αλλά είναι άλλο θέμα) και η μπότα μου κατατρεγμό (τότε που την κυνηγούσε ο Φαραώ έξω από τα ιερά χώματα της Αιγύπτου). ΩΧ και από τη μίνι φούστα μου τα πόδια όλα δικά μου (παρατηρείστε την κυρία πίσω με τα γυαλιά που βαριέται, ποια πόδια Ζωζώ, πόσα έχεις; και μου λέγε ο Σηθ άσε τη γριά τη σαρανταποδαρούσα). Γράφτε Ζωζώ και εφόσον ζω (το αντίθετο ακόμα να ρθει) άλλα δεν επιτρέπω (η κατάρα της μούμιας), σ' αυτόν τον κόσμο το χαζό που όλα τα παραβλέπω. ..μεθάει η κολόνια μου γι' αυτό και διαπρέπω (δεν το 'ξερα οτι μπορεί να συμβεί αυτό, θα πετάξω τις chanel μου, αξία: 274 ευρά - ύφος καλεσμένης που έχει σοκαριστεί με τα δρώμενα, αξία: ανεκτίμητη) (συνεχίζεται η χορογραφία, το κοινό πίσω πλέον αρχίζει και ξεφαντώνει)
Τα αγόρια δεν τα μέτρησα (αυτούς που έχει πάρει;) και τα κεράσματά μου (Τερκενλή παρακαλώ - παγωμένο χαμόγελο από ξανθιά καλεσμένη βου) γιατί έστελναν κεράσματα και κάτι αποβράσματα (ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει) που όμως πολύ τα αγάπησα χαλάλι στο νταλκά μου. Βασίλισσα, λεβέντισσα η νύχτα είναι νονά μου (ημερομηνία βάπτισης, λίγο πριν την εμφάνιση των πρώτων θηλαστικών).
μπλα μπλα μπλα μετά, δεν αξίζει κάτι άλλο μόνο το βλέμμα της Σεμίνας (είναι το βλέμμα του διευθυντή τσίρκου που χαίρεται με το νέο του απόκτημα, τα λάμα από το Περού). Στο κλείσιμο, αναφέρεται πάλι στην κολόνια της και τραβά το τσουλούφι για το οποίο είναι περήφανη (capillarine είναι αυτό σου κάνει θαύματα). Διαπρέπω και θα διαπρέπω! (απειλή ήταν αυτό τώρα;) Επίθεση στο γλυκό Σταμάτη ο οποίος και την εναποθέτει πίσω στη σαρκοφάγο της.

Καλή σας όρεξη

Tuesday, December 4, 2007

Pavarotti & Liza Minelli - New York



Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη στους φαν της Minelli, αλλά όταν οι θνητοί φτάσετε σε κάποια ηλικία γνωρίζετε αυτό που λέμε φθορά...
Κόσμος, ντουνιάς χειροκροτεί, φωνάζει, αποθεώνει τον Παβαρότι που κάλεσε τα φιλαράκια του να πουν κανά τραγουδάκι. Το σκηνικό αρκετά κιτς με τα γελοία λευκά καγκελάκια του και την ορχήστρα σκαρφαλωμένη στα επίπεδα και να σου ξεπροβάλει σαν το Λάζαρο από του τάφου, μια κόκκινη ύπαρξη.
Να ναι η Παπαρίγα; να ναι ο Σαντιγκάι; Μηδέ ειν' η Αλέκα, μήτε το αλβανάκι. Ειν' η Λάιζα, όχι η Πετρόχειλος, η άλλη η δική σας, η Μινέλι. Ο Παβαρότι φιλά το χέρι ως γνήσιος τζέντλεμαν και ακολουθεί φιλάκι στο μάγουλο, ο Παβαρότι περιμένει και δεύτερο αλλά ματαίως. Παρακολουθεί αυτό που έχει μπροστά του και συγκρατεί τα γέλια του, βάζοντας το δεξί του χέρι μπροστά από το στόμα. Η μαντάμ παίρνει το μικρόφωνο, ο Λουτσιάνο συνεχίζει να γελά και ξαφνικά το πιάνο, ω τι έκπληξις, παίζει το New York, New York -δε θα σε φέρναμε μαντάμ να μας τραγουδήσεις τη Γερακίνα, τι ανησυχείς;-.
Μαλλάκι κλασσικό αγορέ της Λάιζα, ελαφρώς λιγδωμένο, σκουλαρικάκι μαργαριτάρι που κρέμεται από αετό σαν αυτούς των Ναζί, μάτι smokey και κασκολάκι κόκκινο. Χαρά μεγάλη αυτή, διπλή χαρά ο Παβαρότι από δίπλα. Το σμόκιν του βέβαια δε χαίρεται το ίδιο. Τα κουμπιά του είναι οι ήρωες της βραδιάς αφού κατάφεραν να μείνουν κουμπωμένα τόσες ώρες αντέχοντας τεράστιες δυνάμεις. Η Λάιζα χορεύει δίπλα κάτι σε συρτάκι, όταν δε τραγουδά και μας δείχνει το σταυρό που φορά -δώρο του πατριάρχη Αλεξανδρείας- και τις τρομερές νυχάρες της.
Στο 2.04 τον καλεί να χορέψει κάτι σε τουίστ, αλλά θυμάται τα 134 κιλά του και κατάλαβε ότι ζητά τα αδύνατα, χαμογελά ειρωνικά και τον αφήνει.
2.35 μπαίνει ο τενόρος μας, η Λάιζα ενθουσιάζεται, λες και το μωρό μας έκανε τα κακάκια του, φορτώνει, avanti popolo, τον ενθαρρύνει και το πάνε καλά το κομμάτι μέχρι το τραγικό...
3.36 όπου η μαντάμ ΠΝΙΓΕΤΑΙ! ΝΑΙ ΝΑΙ ΔΕΣ ΤΟ, ΞΕΡΟΚΑΤΑΠΙΕ, ΠΝΙΓΕΤΑΙ, ΕΝΑ ΝΕΡΟ, ΕΝΑ ΓΙΑΤΡΟ, ΤΟ ΟΞΥΓΟΝΟ, ΠΙΑΣΤΕ ΚΑΤΙ! Ο Παβαρότι χαμογελά γιατί τον είπε χοντρό πριν και τώρα πήρε εκδίκηση.
Άντε παιδιά με πείσατε, θα έρθω και στη New York, αλλά θα περιμένω πρώτα να ανακαλυφθούν τα αεροπλάνα.

Opera Babes - Casta Diva


Καλώς ήρθες πάλι τρελό μου καρναβάλι!
Καθρέπτες χρυσοί, βενετσιάνικες μάσκες, μπακίρια και γιουρντάνια, όλα έχουν επιστρατευτεί για το συμπαθητικό τούτο κλιπάκι των opera babes.
Εν αρχή η είσοδος των κοριτσιών στο πλάνο, θυμίζει είσοδο μερικών στο sodade. Οι κουρούπες σχήματος περιστεροφωλιάς δε φαίνεται να εμποδίζουν τις σοπράνες, οι οποίες ευθύς αμέσως ξεκινούν την άρια. Η ξανθιά σοπράνο έχει μαδήσει παγώνι για ντεκόρ στην κουπ, ενώ η μελαχρινή μέτζο σοπράνο προτίμησε να φορέσει στο λαιμό το περιδέραιο της νεκρής Νεφερτίτης, ώστε να μην υπολείπεται σε ομορφιά και χάρη (σε φωνή χάνει σε σχέση με την ξανθιά). Φορέματα ευγενική προσφορά του Οίκου Νυφικών Ντέπη από το Περιστέρι, τα οποία καταλήγουν σε μαδημένο κύκνο. Ανατριχιατικό το μπλέ κολάν της ξανθιάς, το οποίο συνδιάζεται ανεπιτυχώς με ψηλοτάκουνο πέδιλο Μπουρνάζος. Αόριστα ιπτάμενα πλάνα από πολυελαίους, κάγκελα κλπ συμπληρώνουν το κόνσεπτ. Η μέτζο σοπράνο, με διακριτικά σκουλαρικάκια, κ βάψιμο που θα έκανε κάθε μακιγιέρ να ανατριχιάζει δίνει τον καλύτερό της εαυτό.
Κινησιολογικά δεν έχουμε καμία πρωτοτυπία, αφού οι κυρίες μου μένουν στο ίδιο δωμάτιο και η κάμερα φροντίζει και περιστρέφεται γύρω τους, κάνοντας που και που αναγκαστικά τρομακτικά κοντινά πλάνα στη μέτζο σοπράνο που φέρνει λίγο σε τσατσά.
Ας επικεντρωθούμε και λίγο στο κομμάτι, στο 1.27 έχουμε σόλο της ξανθής σοπράνας - η μέτζο έχει εγκαταλείψει, δε φτάνει εκεί ψηλά, στο 1.32 για τους πολύ παρατηρητικούς, φαίνεται το βλέμμα όλο ζήλια και φθόνο... στη συνέχεια όμως συμμετέχει και η μέτζο, αφού βέβαια η ξανθιά έχει κατέβει οκτάβα.
Συνεχίζονται τα πλάνα πάνω στα νυφικά (άντε και στα δικά μας οι λεύτερες) και στα κοσμήματα (πως κατάφεραν και γλύτωσαν από την αρχαιολογική δεν το γνωρίζω). Η ξανθιά ή που έχει πυρετό και υποφέρει έτσι ντυμένη καραγκιόζης ή είναι υπό επήρεια ουσιών. Τα κορίτσια συνεχίζουν να κόβουν κύκλους στη σάλα, κοιτάζοντας όλο νόημα και η μέτζο τολμά και σουφρώνει και τα βαμμένα χειλάκια της.
Στο τέλος του κομματιού στο 4.55, η ξανθιά που μόνο αυτή μπορεί βγάζει την τσιρίδα της, η μέτζο πίσω έχει σκάσει και δίνει εντολή να σβήσουν στιγμιαία τα φώτα, να μην βγει δεύτερη. Τα φώτα όμως επανέρχονται και ναι μαντάμ, φάτε τη σκόνη από την ξανθιά!
Θα επανέλθουμε πάλι στο φαινόμενο Opera Babes, τώρα ώρα να καθαρίσω τη βεράντα μου από την άμμο της ερήμου, οι δουλάρες μου έχουν ρεπό βλέπεις...

Tuesday, August 14, 2007

Kathleen Battle - Frühlingsstimmen

Να και ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια του Strauss, χορεύουμε με την Ίσιδα βαλσάκια έξω από το ναό μου ανάμεσα στους κροκόδειλους.
Η Kathleen Βattle στις Φωνές της άνοιξης του Strauss.
Βρε καλώς την κοκκινοσκουφίτσα! το φόρεμα αξίζει τα σχόλια μας. έβαλα κάτι απλό και βγήκα ένα πράγμα. κόκκινο βέβαια γιατί πάει με το μαύρο της φάτσας μου και της ζωής μου. ο Θωθ μου είπε ότι η μαντάμ εθεάθη με αυτό το φόρεμα στην Ισπανία όταν την κυνηγούσαν οι 30 ταύροι, δεν δύναμαι να τον πιστέψω. έβαλα και δυο φουσκωτά στα μπράτσα για μανίκια, γυάλισα τα δόντια μου με φθοριούχες ενώσεις, έπιασα και το μαλλί πάνω γλυμμένο σαν κολυμβήτρια, έσφιξα τα 632 κουμπιά του κορσέ που αγκομαχά για να κλείσει και βγήκα να τραγουδήσω στην αφρόκρεμα και τη λαμογιά της Βιέννης. ο λαχανόκηπος έχει στηθεί μπρος στα πόδια μου, όπως οφείλει να υπάρχει σε κάθε γκλαμουράτη μουσική εκδήλωση και ο μαέστρος που με κοιτά με σταυρωμένα τα χέρια και σκέφτεται "μα καλά ποιος της είπε να ντυθεί έτσι; θα φτάσει άραγε το λα ύφεση στο τέλος; έχε χάρη που άνοιξε το τριώδιο και δεν θα μας πάνε μέσα"
ο μαέστρος κοιτά τα νύχια του, φαίνεται να χει αποκοιμηθεί ή το πιο πιθανόν να σκέφτεται. κάτι τον απασχολεί όπως: "τι φαγητό να μου έχει ετοιμάσει η κυρία Karajann το μεσημέρι στο σπίτι, ελπίζω όχι πάλι μπάμιες." ή "που να έχω αφήσει τις λευκές μου τις κάλτσες, να ναι πάνω στο στεγνωτήριο". ξαφνικά πετάγεται και συνειδητοποιεί που βρίσκεται.
ξεκινάμε ουμ παμ παμ, ουμ παμ παμ...
στην αρχή ο μαέστρο ανακατέβει μακαρόνια, σπαγγέτι μάλλον με ήρεμες και αποφασιστικές κινήσεις. στο 1.03 μπορείς να το παγώσεις και να δεις έναν πίσω αριστερά που θεωρεί την kathleen παράφωνη και έχει βουλώσει τα αυτιά του με δυο μαύρα σιφώνια. δεν ξέρω γιατί το κάνει αυτό. άμα γυρίσει και τον δει; όχι τελικά διαπίστωσα ότι είναι κάμεραμαν, αναρωτιώμουν ο τσακαλοθεός γιατί έβλεπα τόσα άτομα στην ορχήστρα να κάθονται και να μην παίζουν κάποιο όργανο.
ο1.12 κλασική σοπράνο πόζα. το κοτρώνι στο δάχτυλο από τον Λαλαούνη φαίνεται να είναι, δεν είναι δικό της, της το δάνεισαν.
1.28-1.30 ο Karajan έχει ακουμπήσει να ξαποστάσει πίσω, δεν διευθύνει, μάλλον βαριέται. κάτι τον απασχολεί τελικά δεν μου το βγάζεις από το μυαλό. όταν γυρνάει βέβαια αυτή και τον κοιτάει κάνει ότι διευθύνει.
αν το ξαναπαγώσεις στο 1.48 είναι έτοιμος να της ρίξει ανάποδη.
1.46-1.53 είναι χαρούμενος ο Herbert σκέφτεται τώρα τις καλοκαιρινές διακοπές με το σκάφος σε λίμνη της Ελβετίας.
3.50-3.54 ο Karajan γέρνει πίσω, ξεχνά να διευθύνει, κάποιος είδε ότι άργησε να έρθει και ότι τώρα κάθισε και του χαμογελά ξινά με το ύφος "καλά αν ξαναπαίξεις εσύ άρπα στη φιλαρμονική της Βιέννης να κάτσω να με.."
5.30 ach ach ach ach, πόνος λαχάνιασμα κάτι από τα δύο, αχ αχ αχ αχ τι έπαθα.
6.09 "ίδρωσα να σε ακούω"
στο τέλος 8.20κάτι παίρνει πόζα, τα χέρια είναι λες και θα κρατήσουν κερί
Ο μαέστρο τελικά της φιλά το χέρι και την καλεί σπίτι για φαγητό μιας και θυμήθηκε ότι δεν θα έχουν πάλι μπάμιες. το κοινό χειροκροτά, στο 8.35 όποιος έχει το μάτι της γερακίνας μπορεί να διακρίνει στο κοινό μια γκέισα πάνω δεξιά με το ανοιχτόχρωμο κιμονό της. μια ξανθιά κυρία με το λαμέ μπλουζάκι τους φέρνει τα κηδιοστέφανα στους τεθλιμμένους συγγενείς. ο Karajan κλασικά την έγραψε..
ουφ κουράστηκα απ' τις στροφές, με πάτησε και η Ίσιδα, πάω να ξεπρηστώ...

Sertab Erener - I will always love you (live 1995)



Ένα ιστορικό βίντεο της Sertab που ερμηνεύει το κομμάτι της Miss Μεθαδόνη Whitney Houston.
Εν αρχή ην η δίψα! πάει καμαρωτή καμαρωτή βουτάει το ποτήρι και πίνει. Ο σκηνοθέτης μη έχοντας εμπειρία από κάλυψη τέτοιων πολιτιστικών υπερπαραγωγών (Τουρκία και πολιτισμός είναι δυο λέξεις τόσο άσχετες όσο ο Καρούζος και τα Χριστούγεννα), δε φοβάται και τη δείχνει την ώρα που ποτίζεται. Μόλις καταλαβαίνει το λάθος του, δείχνει γκρο πλαν το κοινό στο αρχαίο θέατρο τύπου Ηρώδειο μήπως και σώσει την κατάσταση.
Η Sertab ντυμένη με απλό μαύρο πανοσέντονο και λιτή μαύρη γόβα, με απλή κόκκινη κουπ του άγριου rusberry, καθώς δεν είχαμε λεφτά για ενδυματολόγο και κομμωτή.
Ο μουσικοσυνθέτης Κατσαρός κάπου εκεί πίσω παίζει το σαξόφωνο του. Τον βλέπουμε να φτιάχνει το καλαμάκι του οργάνου (ένα ακόμα λάθος του σκηνοθέτη).
Ο φωτισμός είναι τόσο καλός που της δίνει ένα ελαφρώς ανοιχτό μωβ χρώμα δέρματος είτε από το πολύ Ribbena που έπινε στα παιδικά της χρόνια είτε επειδή ανήκει στους Xmen.
Στο "and iiiii" 0.54-1.00 παρατηρούμε την έκφραση της αλόγας, στο αποκορύφωμα του Επιτάφιου Θρήνου. Δεξιά και αριστερά στη σκηνή βρίσκονται δύο αγάλματα του θεού Ερμή ή του θείου Όσκαρ δεν ορκίζομαι για τίποτα.
Στο 1.41 η Sertab αποδεικνύει ότι πήρε το Lower με Β και με τη δεύτερη όταν μας λέει "goozbye" αντί για "goodbye". ίσως να εννοούσε "goose bye" αντίο χήνα μου, δεν βγάζει νόημα όμως, δεν είχε σίγουρα κάτι τέτοιο στο μυαλό του ο στιχοπλόκος.
Στο 2.17 ξεκινάει σόλο ο Κατσαρός, το οποίο τελικά δεν είναι σαξόφωνο αλλά κάτι κλαρινοειδές τελικά.
Στο 2.40 δείχνει ο σκηνοθέτης τα χρυσά βατόμουρα, αγκινάρες δεν ξέρω-και-εγώ-τι του διαγωνισμού Miss Αφωνία. Το λευκό πιάνο του Τούρκου Θάνου Μικρούτσικου πατά πάνω σε κίονες και στο 3.05 ακούμε ένα άλλο λαθάκι "but above all thes".
Στο 3.17 θρήνος, κραυγή, απόγνωση με το ύφος που-πας-και-μ-αφήνεις-μονάχη- σκέψου-τα-παιδιά-μας
Στο 3.54 ναζάκι που θα ζήλευε και η δικιά μας η Καλομοίρα και στο τέλος τέλος αρχίζει και ανεβαίνει, τι διαστήματα είναι αυτά;
θα πω στο φαραώ να τη φέρουμε και στην Αίγυπτο για συναυλία..

Βόλτα για παγωτό...

"τι ειν' τούτο που μπήκε στο μαγαζί μου;"

Πήγα και εγώ να πάρω ένα παγωτό μέρες που είναι και τα βρήκα δύσκολα:
πωλήτρια: Ααααα είστε αληθινό τσακάλι; μπορώ να αγγίξω λίγο τα αυτιά σας να βεβαιωθώ;
Anubis: Φυσικά, γνήσια πέτσινα τσακαλοαυτιά.
πωλήτρια: Ναι, ναι όντως.. εμ πως θα μπορούσα να σας βοηθήσω; και η ουρά πίσω σας αληθινή είναι;
Anubis: Ναι και αυτή. θα ήθελα δυο μπάλες παγωτό κουνάβι σε χωνάκι.
πωλήτρια: ΓΚΝΤΟΥΠ
...κάπου εδώ τη χάσαμε, πήρα μόνος μου κάτι που έμοιαζε σε καραμέλα και έφυγα χωρίς να πληρώσω. Μόλις δοκίμασα για πρώτη φορά την παγωμένη λιχουδιά, ήταν τόση η αηδία που είπα να ταΐσω την κόρη της Bastet που τη βρήκα να σεργιανίζει...
επιστρέφω απογοητευμένος στο ναό μου...

Wednesday, June 27, 2007

Alouette (starring Nana Mouskouri, Chantal Goya, Mireille Mathieu, Francis Huster and Dalida)

χρόνος: δεκαετία 80, τόπος: φουαγιέ ενός ξενοδοχείου της κακιάς ώρας, πρωταγωνιστές: εμφανίσιμος νεαρός στο μπαρ και 4 λυσσασμένες από κάτω να τον κοιτούν σαν μαυρόγυπες.
η dalida έβαλα-κάτι-απλό-και-βγήκα προσγειώνεται στο τραπέζι της και ρουφά το τίλιο της από φλυτζάνι κινέζικης πορσελάνης (Made in indonesia). ο νεαρός αναμένει στο μπαρ, σαν τις θείες που περιμένουν με ευλάβεια να βγει ο ιερέας.
η nana με άδειο φλιτζάνι κάτι σκέφτεται κ ξεκινά επίθεση. ο νεαρός έχει φορέσει κόκκινη φόρμα του σκι, οι ενδυμασίες των υπολοίπων και το deco δεν παραπέμπουν σε chalet των Άλπεων οπότε άνετα συμπεραίνουμε ότι ο κύριος είναι από άλλο ανέκδοτο. η nana του τραγουδά με σεμνό ύφος, δεν τολμά να τον αγγίξει, παίζει λίγο με το φερμουάρ του και σκέφτεται ταυτόγχρονα εάν το μαλλί της έχει στρώσει καλά και εάν η αρχαιοελληνική τήβεννος που φορά την δείχνει χοντρή. ο νεαρός σκύβει και την φιλά στον ώμο, είμαστε και 80s, που θα τη φιλούσε;
ah on peut rever, ρεβέ νάνα ρεβέ γιατί εάν πήγαινες από τότε με τεκνά δεν θα έφτανες εκεί που έφτασες.
η δεύτερη κυρία την οποία δεν γνωρίζω με το κοριτσίστικο 7 χρονών μαλλί και με το φόρεμα που παραπέμπει σε κάλυμμα για καναπέ ή κουρτίνα μπάνιου ή εσωτερικό τέντας ορμά σε νεαρό τύπου τζόκεϋ. τραγιάσκα ταμτάκος και ατυχής επιλογή χρωμάτων. περισσότερο νάζι, περισσότερη χαριτωμενιά είναι που χαίρεται για το ποδήλατο που της αγόρασαν οι δικοί της χτες. με τόση χαρά και ενθουσιασμό θα μπορούσε να διαφημίζει καθαριστικό για όλους τους χώρους ή ατμομάγειρα που λύνει τα χέρια της νοικοκυράς στη μεταμεσονύκτια ζώνη telemarketing. στο τέλος παίρνουμε και λάφυρο την τραγιάσκα.
η τρίτη άγνωστη κυρία με την περιστεροφωλιά στο κεφάλι επιτίθεται στον επιθεωρητή Κλουζώ ή επιδειξία εάν επιθυμείτε. στο 3.00 ακριβώς την βλέπουμε να βγάζει καπνούς από το στόμα, σαν δράκος. ο επιδειξίας έχει παγώσει αδυνατώ να φανταστώ τι σκέφτεται. ίσως να σκέφτεται πόσα αυγουλάκια χωρούν πάνω στην κουπ της κυρίας.
στο τέλος η επίθεση της Δαλιδά. τυλίγει τον τύπο με το γλυμμένο μαλλί που το παίζει και γκόμενος και τραγουδώντας κάτι που θυμίζει κουβανέζικη ραπ και χιπ χοπ από τη Μαδαγασκάρη την πέφτει στο θύμα. το θύμα συντραγουδά με τη Δαλιδά, με φωνή που θυμίζει ρέψιμο ή την Regan από τον Εξορκιστή. περισσότερα χάδια περισσότερες αγκαλιές, έτσι για να λυσσάξουν οι άλλες. ο νεαρός φαίνεται να το απολαμβάνει.
παρακαλώ όποιος μου βρει την ταινία κερδίζει δωρεάν κρουαζιέρα για 7 ημέρες στο Νείλο κ ξενάγηση στο Καρνάκ. δώρο και 1 διανυκτέρευση στο ναό μου.

Tuesday, June 19, 2007

καημένα χέλια

το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από μάθημα της σχολής, και έπεσε τώρα στις εξετάσεις...
"το χέλι αναπαράγεται μόνο μια φορά, στη θάλασσα των Σαργασσών (είναι κάπου κοντά στο τρίγωνο των Βερμούδων και πάνε όλα τα χέλια εκεί γουάου). Όταν αποκτήσει ασημί χρώμα (ασημόχελο), είναι ένδειξη ότι έχει φτάσει στη γεννητική ωριμότητα και αρχίζει την κάθοδο του προς τη θάλασσα (μα καλά που έμενε στα βουνά;). ....Κατά το τέλος του φθινοπώρου, σε βράδια χωρίς φεγγάρι (την Ελλάδα πάει να πάρει βρε το φουκαρά..) και με καταιγίδα (το ψιλόβροχο δεν του κάνει φαίνεται), το ασημόχελο κατευθύνεται προς τη θάλασσας, τη διασχίζει κολυμπώντας σε μεγάλα βάθη, περνάει τον Ατλαντικό και φτάνει στην τροπική περιοχή της θάλασσας των Σαργασσών. Η μέγιστη απόσταση που μπορεί να καλύψει σε μια ημέρα ανέρχεται στα 60 km. ... Εκεί αναπαράγεται σε βάθος περίπου 400 μέτρων και σε θερμοκρασία 17 C. Τα ώριμα άτομα μετά την αναπαραγωγή πεθαίνουν. Οι προνύμφες, οι λεπτοκέφαλοι μεταναστεύουν πάλι πίσω προς τις ευρωπαϊκές ακτές..."
σε ένα άλλο σημείο, γιατί είναι και πολύ gourmet ο συγγραφευς: "τα χέλια έχουν καλό κρέας, ιδίως το ασημόχελο. Τα ενήλικα τρώγονται ψητά στη σχάρα ή μαγειρευτά λεμονάτα ή καπνιστά, ενώ ο γόνος, ο οποίος ψαρεύεται στις εκβολές κατά την άνοδο του στους ποταμούς, γίνεται εξαιρετικός τηγανιτός (και σου είπα πρόσεχε τη χοληστερίνη γέρος άνθρωπος δεν με ακούς) με σάλτσα ή κρασάτος..." τα μυστικά της Βέφας, το είδαμε και αυτό!

harry and nana

Πρόσφατα η παλαιοντολογική μου σκαπάνη έφερε στο φως τη συνεργασία της Μούσχουρη (δεν έχω καταλάβει γιατί οι ξένοι την λένε Μούσκουρη) με τον Belafonte. Η ερμηνεία του εν λόγω κυρίου στο τραγούδι Θάλασσα Πλατιά είναι ανατριχιαστική "τάλασσα πλατιά σ' αγκαπώ γιατί μουμοιάζεις" (του ρήματος μουμιάζω, γίνομαι μούμια). Μου έστειλαν και το εξώφυλλο του δίσκου που κυκλοφόρησαν το 1966. Φημολογείται ότι στο τουρ που έκαναν ο Harry ζήτησε από τη Νάνα να μην εμφανίζεται με τα χαρακτηριστικά μεγάλα μαύρα κοκάλινα γυαλιά της στη σκηνή. Αυτή απογοητεύτηκε τόσο που ήθελε να εγκαταλείψει την περιοδεία μετά από 2 ημέρες. Τελικά δέχτηκε ο Harry να εμφανίζεται αυτή με τα γυαλιά της όπως την είχε μάθει το κοινό.
Στο εξώφυλλο παρατηρείστε τη φρεσκάδα της νεανίδας Νάνας, λευκό δερματάκι, κουπ στερεωμένη με 2 μπουκάλια λακ (ήταν της μοδός τότε, γι' αυτό και είχαμε την τρύπα του όζοντος), ζιβάγκο σεμνό να καλύπτει τα πάντα. Ο Harry ντυμένος σημαιοφόρος με φρεσκοσιδερωμένο λευκό πουκάμισο και πουλόβερ ίδιο ύφασμα με το ζιβάγκο της Νάνας (τα πήραν σε τιμή ευκαιρίας 3 δραχμές το μέτρο). κολγκέιτ χαμόγελο στα χείλη και η κόμη ασχολίαστη. απολαύστε!