Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη στους φαν της Minelli, αλλά όταν οι θνητοί φτάσετε σε κάποια ηλικία γνωρίζετε αυτό που λέμε φθορά...
Κόσμος, ντουνιάς χειροκροτεί, φωνάζει, αποθεώνει τον Παβαρότι που κάλεσε τα φιλαράκια του να πουν κανά τραγουδάκι. Το σκηνικό αρκετά κιτς με τα γελοία λευκά καγκελάκια του και την ορχήστρα σκαρφαλωμένη στα επίπεδα και να σου ξεπροβάλει σαν το Λάζαρο από του τάφου, μια κόκκινη ύπαρξη.
Να ναι η Παπαρίγα; να ναι ο Σαντιγκάι; Μηδέ ειν' η Αλέκα, μήτε το αλβανάκι. Ειν' η Λάιζα, όχι η Πετρόχειλος, η άλλη η δική σας, η Μινέλι. Ο Παβαρότι φιλά το χέρι ως γνήσιος τζέντλεμαν και ακολουθεί φιλάκι στο μάγουλο, ο Παβαρότι περιμένει και δεύτερο αλλά ματαίως. Παρακολουθεί αυτό που έχει μπροστά του και συγκρατεί τα γέλια του, βάζοντας το δεξί του χέρι μπροστά από το στόμα. Η μαντάμ παίρνει το μικρόφωνο, ο Λουτσιάνο συνεχίζει να γελά και ξαφνικά το πιάνο, ω τι έκπληξις, παίζει το New York, New York -δε θα σε φέρναμε μαντάμ να μας τραγουδήσεις τη Γερακίνα, τι ανησυχείς;-.
Μαλλάκι κλασσικό αγορέ της Λάιζα, ελαφρώς λιγδωμένο, σκουλαρικάκι μαργαριτάρι που κρέμεται από αετό σαν αυτούς των Ναζί, μάτι smokey και κασκολάκι κόκκινο. Χαρά μεγάλη αυτή, διπλή χαρά ο Παβαρότι από δίπλα. Το σμόκιν του βέβαια δε χαίρεται το ίδιο. Τα κουμπιά του είναι οι ήρωες της βραδιάς αφού κατάφεραν να μείνουν κουμπωμένα τόσες ώρες αντέχοντας τεράστιες δυνάμεις. Η Λάιζα χορεύει δίπλα κάτι σε συρτάκι, όταν δε τραγουδά και μας δείχνει το σταυρό που φορά -δώρο του πατριάρχη Αλεξανδρείας- και τις τρομερές νυχάρες της.
Στο 2.04 τον καλεί να χορέψει κάτι σε τουίστ, αλλά θυμάται τα 134 κιλά του και κατάλαβε ότι ζητά τα αδύνατα, χαμογελά ειρωνικά και τον αφήνει.
2.35 μπαίνει ο τενόρος μας, η Λάιζα ενθουσιάζεται, λες και το μωρό μας έκανε τα κακάκια του, φορτώνει, avanti popolo, τον ενθαρρύνει και το πάνε καλά το κομμάτι μέχρι το τραγικό...
3.36 όπου η μαντάμ ΠΝΙΓΕΤΑΙ! ΝΑΙ ΝΑΙ ΔΕΣ ΤΟ, ΞΕΡΟΚΑΤΑΠΙΕ, ΠΝΙΓΕΤΑΙ, ΕΝΑ ΝΕΡΟ, ΕΝΑ ΓΙΑΤΡΟ, ΤΟ ΟΞΥΓΟΝΟ, ΠΙΑΣΤΕ ΚΑΤΙ! Ο Παβαρότι χαμογελά γιατί τον είπε χοντρό πριν και τώρα πήρε εκδίκηση.
Άντε παιδιά με πείσατε, θα έρθω και στη New York, αλλά θα περιμένω πρώτα να ανακαλυφθούν τα αεροπλάνα.
Κόσμος, ντουνιάς χειροκροτεί, φωνάζει, αποθεώνει τον Παβαρότι που κάλεσε τα φιλαράκια του να πουν κανά τραγουδάκι. Το σκηνικό αρκετά κιτς με τα γελοία λευκά καγκελάκια του και την ορχήστρα σκαρφαλωμένη στα επίπεδα και να σου ξεπροβάλει σαν το Λάζαρο από του τάφου, μια κόκκινη ύπαρξη.
Να ναι η Παπαρίγα; να ναι ο Σαντιγκάι; Μηδέ ειν' η Αλέκα, μήτε το αλβανάκι. Ειν' η Λάιζα, όχι η Πετρόχειλος, η άλλη η δική σας, η Μινέλι. Ο Παβαρότι φιλά το χέρι ως γνήσιος τζέντλεμαν και ακολουθεί φιλάκι στο μάγουλο, ο Παβαρότι περιμένει και δεύτερο αλλά ματαίως. Παρακολουθεί αυτό που έχει μπροστά του και συγκρατεί τα γέλια του, βάζοντας το δεξί του χέρι μπροστά από το στόμα. Η μαντάμ παίρνει το μικρόφωνο, ο Λουτσιάνο συνεχίζει να γελά και ξαφνικά το πιάνο, ω τι έκπληξις, παίζει το New York, New York -δε θα σε φέρναμε μαντάμ να μας τραγουδήσεις τη Γερακίνα, τι ανησυχείς;-.
Μαλλάκι κλασσικό αγορέ της Λάιζα, ελαφρώς λιγδωμένο, σκουλαρικάκι μαργαριτάρι που κρέμεται από αετό σαν αυτούς των Ναζί, μάτι smokey και κασκολάκι κόκκινο. Χαρά μεγάλη αυτή, διπλή χαρά ο Παβαρότι από δίπλα. Το σμόκιν του βέβαια δε χαίρεται το ίδιο. Τα κουμπιά του είναι οι ήρωες της βραδιάς αφού κατάφεραν να μείνουν κουμπωμένα τόσες ώρες αντέχοντας τεράστιες δυνάμεις. Η Λάιζα χορεύει δίπλα κάτι σε συρτάκι, όταν δε τραγουδά και μας δείχνει το σταυρό που φορά -δώρο του πατριάρχη Αλεξανδρείας- και τις τρομερές νυχάρες της.
Στο 2.04 τον καλεί να χορέψει κάτι σε τουίστ, αλλά θυμάται τα 134 κιλά του και κατάλαβε ότι ζητά τα αδύνατα, χαμογελά ειρωνικά και τον αφήνει.
2.35 μπαίνει ο τενόρος μας, η Λάιζα ενθουσιάζεται, λες και το μωρό μας έκανε τα κακάκια του, φορτώνει, avanti popolo, τον ενθαρρύνει και το πάνε καλά το κομμάτι μέχρι το τραγικό...
3.36 όπου η μαντάμ ΠΝΙΓΕΤΑΙ! ΝΑΙ ΝΑΙ ΔΕΣ ΤΟ, ΞΕΡΟΚΑΤΑΠΙΕ, ΠΝΙΓΕΤΑΙ, ΕΝΑ ΝΕΡΟ, ΕΝΑ ΓΙΑΤΡΟ, ΤΟ ΟΞΥΓΟΝΟ, ΠΙΑΣΤΕ ΚΑΤΙ! Ο Παβαρότι χαμογελά γιατί τον είπε χοντρό πριν και τώρα πήρε εκδίκηση.
Άντε παιδιά με πείσατε, θα έρθω και στη New York, αλλά θα περιμένω πρώτα να ανακαλυφθούν τα αεροπλάνα.
4 comments:
Χεχεχε! Για αλλη μια φορα πολυ καλο! Παντα τετοια!
Πολύ καλό! Να δούμε τώρα πότε θα ξαναδούμε ποστ σου, απ' το 2008 και μετά;
κάτι θα κάνουμε να μην αργήσει το επόμενο ποστ. βλέπεις έπεσαν δουλειές στο παλαιό βασίλειο και οι θεοί ποτέ δεν αναπαύονται..
Τι να κάνετε και εσείς οι θεοί.. Έχετε πολλές δουλειές.. χιχι
ΥΓ αν σου κάνουν καμιά σπονδή, φώναξέ με και μένα τον ημίθεο, έχω καιρό να πάω.
Post a Comment