Tuesday, August 14, 2007

Kathleen Battle - Frühlingsstimmen

Να και ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια του Strauss, χορεύουμε με την Ίσιδα βαλσάκια έξω από το ναό μου ανάμεσα στους κροκόδειλους.
Η Kathleen Βattle στις Φωνές της άνοιξης του Strauss.
Βρε καλώς την κοκκινοσκουφίτσα! το φόρεμα αξίζει τα σχόλια μας. έβαλα κάτι απλό και βγήκα ένα πράγμα. κόκκινο βέβαια γιατί πάει με το μαύρο της φάτσας μου και της ζωής μου. ο Θωθ μου είπε ότι η μαντάμ εθεάθη με αυτό το φόρεμα στην Ισπανία όταν την κυνηγούσαν οι 30 ταύροι, δεν δύναμαι να τον πιστέψω. έβαλα και δυο φουσκωτά στα μπράτσα για μανίκια, γυάλισα τα δόντια μου με φθοριούχες ενώσεις, έπιασα και το μαλλί πάνω γλυμμένο σαν κολυμβήτρια, έσφιξα τα 632 κουμπιά του κορσέ που αγκομαχά για να κλείσει και βγήκα να τραγουδήσω στην αφρόκρεμα και τη λαμογιά της Βιέννης. ο λαχανόκηπος έχει στηθεί μπρος στα πόδια μου, όπως οφείλει να υπάρχει σε κάθε γκλαμουράτη μουσική εκδήλωση και ο μαέστρος που με κοιτά με σταυρωμένα τα χέρια και σκέφτεται "μα καλά ποιος της είπε να ντυθεί έτσι; θα φτάσει άραγε το λα ύφεση στο τέλος; έχε χάρη που άνοιξε το τριώδιο και δεν θα μας πάνε μέσα"
ο μαέστρος κοιτά τα νύχια του, φαίνεται να χει αποκοιμηθεί ή το πιο πιθανόν να σκέφτεται. κάτι τον απασχολεί όπως: "τι φαγητό να μου έχει ετοιμάσει η κυρία Karajann το μεσημέρι στο σπίτι, ελπίζω όχι πάλι μπάμιες." ή "που να έχω αφήσει τις λευκές μου τις κάλτσες, να ναι πάνω στο στεγνωτήριο". ξαφνικά πετάγεται και συνειδητοποιεί που βρίσκεται.
ξεκινάμε ουμ παμ παμ, ουμ παμ παμ...
στην αρχή ο μαέστρο ανακατέβει μακαρόνια, σπαγγέτι μάλλον με ήρεμες και αποφασιστικές κινήσεις. στο 1.03 μπορείς να το παγώσεις και να δεις έναν πίσω αριστερά που θεωρεί την kathleen παράφωνη και έχει βουλώσει τα αυτιά του με δυο μαύρα σιφώνια. δεν ξέρω γιατί το κάνει αυτό. άμα γυρίσει και τον δει; όχι τελικά διαπίστωσα ότι είναι κάμεραμαν, αναρωτιώμουν ο τσακαλοθεός γιατί έβλεπα τόσα άτομα στην ορχήστρα να κάθονται και να μην παίζουν κάποιο όργανο.
ο1.12 κλασική σοπράνο πόζα. το κοτρώνι στο δάχτυλο από τον Λαλαούνη φαίνεται να είναι, δεν είναι δικό της, της το δάνεισαν.
1.28-1.30 ο Karajan έχει ακουμπήσει να ξαποστάσει πίσω, δεν διευθύνει, μάλλον βαριέται. κάτι τον απασχολεί τελικά δεν μου το βγάζεις από το μυαλό. όταν γυρνάει βέβαια αυτή και τον κοιτάει κάνει ότι διευθύνει.
αν το ξαναπαγώσεις στο 1.48 είναι έτοιμος να της ρίξει ανάποδη.
1.46-1.53 είναι χαρούμενος ο Herbert σκέφτεται τώρα τις καλοκαιρινές διακοπές με το σκάφος σε λίμνη της Ελβετίας.
3.50-3.54 ο Karajan γέρνει πίσω, ξεχνά να διευθύνει, κάποιος είδε ότι άργησε να έρθει και ότι τώρα κάθισε και του χαμογελά ξινά με το ύφος "καλά αν ξαναπαίξεις εσύ άρπα στη φιλαρμονική της Βιέννης να κάτσω να με.."
5.30 ach ach ach ach, πόνος λαχάνιασμα κάτι από τα δύο, αχ αχ αχ αχ τι έπαθα.
6.09 "ίδρωσα να σε ακούω"
στο τέλος 8.20κάτι παίρνει πόζα, τα χέρια είναι λες και θα κρατήσουν κερί
Ο μαέστρο τελικά της φιλά το χέρι και την καλεί σπίτι για φαγητό μιας και θυμήθηκε ότι δεν θα έχουν πάλι μπάμιες. το κοινό χειροκροτά, στο 8.35 όποιος έχει το μάτι της γερακίνας μπορεί να διακρίνει στο κοινό μια γκέισα πάνω δεξιά με το ανοιχτόχρωμο κιμονό της. μια ξανθιά κυρία με το λαμέ μπλουζάκι τους φέρνει τα κηδιοστέφανα στους τεθλιμμένους συγγενείς. ο Karajan κλασικά την έγραψε..
ουφ κουράστηκα απ' τις στροφές, με πάτησε και η Ίσιδα, πάω να ξεπρηστώ...

2 comments:

Marvin said...

Αχαχαχαχα ξεραθηκα! ΠΟλυ καλο!

mahler76 said...

Είσαι Θεός τελικά. Να έχω πέσει στο πάτωμα πο τα γέλια και η μάνα μου να λέει παιδάκι μου τι έπαθες....χαχαχαχαχααχαχαα