Τέλος ημερών για τον Αρχιεπίσκοπο

Δεν ξέρω γιατί ξεκίνησα να γράφω αυτό το ποστ. Δεν ξέρω αν ξαναδιαβάζοντάς το, θα το διαγράψω. Δεν ξέρω τι άποψη έχει ο καθένας σας για το πρόσωπό του, σίγουρα όμως ήταν ένα από τα πρόσωπα που απασχόλησε περισσότερο την ελληνική πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια. Από τη μια ο δυναμικός του χαρακτήρας, η αγάπη του απλού λαού προς το πρόσωπό του, ο ενθουσιασμός του, το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας, ο "εκσυγχρονισμός" του θεσμού... από την άλλη σκληρές και προκλητικές δηλώσεις και άρθρα που δεν αρμόζουν σε ένα άτομο που πρεσβεύει τις αξίες της θρησκείας, δογματισμός, πολιτικές παρεμβάσεις, τεράστια οικονομικά και ερωτικά σκάνδαλα (τουλάχιστον στον κύκλο του) που δύσκολα μπορεί κανείς να κλείσει τα μάτια του... Δεν ξέρω προς τα που κλίνει η ζυγαριά, αυτό που θα μου μείνει περισσότερο από το συγκεκριμένο πρόσωπο είναι η αξιοπρέπεια και η δύναμη με την οποία αντιμετώπισε το θάνατο τις τελευταίες ώρες. Ελπίζω ο διάδοχος να είναι φωτισμένος, όπως απαιτεί μια τέτοια θέση.

υγ. το παρατηρήσατε ότι όλη η περιπέτεια ξεκίνησε το καλοκαίρι, τη στιγμή που ετοιμαζόταν να έρθει ταξίδι στο Κάιρο;

υγ2. δεν θα αντέξω άλλο Ψωμιάδη να συγκινείται στα παράθυρα. Ο πόνος και η συγκίνηση είναι προσωπικές υποθέσεις monsieur.

υγ3. να δω τα "κοράκια" πότε θα αρχίσουν τη διαδοχολογία. επίσης μετρήστε πόσες φορές θα βγουν στα κανάλια ο πατέρας Στυλιανός, ο πατέρας Τιμόθεος, ο Μουστάκης, ο Σωτηρόπουλος, ο Βίρλας και όλοι εκείνη που τους κρατάμε σε παραφορμαλδεΰδη όλο το χρόνο και βγαίνουν σε κάτι τέτοια. Μετρήστε πόσες φορές θα μνημονεύσουν το Μέγα Βασίλειο και τον Άγιο Γρηγόριο - τι είχες mad, τι είχα πάντα...