The Pyr-amids of Gayza. EPISODE I

Ήταν κοντά στα μέσα του καλοκαιριού και ο καυτός ήλιος ξεπρόβαλε πάνω από τις πυραμίδες του Καρνάκ. Σήμερα ήταν η πιο κρίσιμη μέρα στη ζωή του Φαραώ Αμενεμχάτ. Όλο το βράδυ έμεινε ξύπνιος και σκεφτόταν όσα πρόκειται να συμβούν. Από τη μια προσπαθούσε να φανταστεί την αντίδραση του ιερατείου και του Μεγάλου Αρχιερέα που γνώριζαν με κάθε λεπτομέρεια τα όσα είχαν συμβεί, από την άλλη την αντίδραση του λαού του βασιλείου όπου μόλις χτες διαδόθηκαν τα γεγονότα. Κατευθύνθηκε προς τη μεγάλη βεράντα του αυτοκρατορικού διαμερίσματος, κοίταξε τον ήλιο από μακριά και προσευχήθηκε για φώτιση, από τον πατέρα των θεών Ρα. Στο μεγάλο κρεβάτι του βρισκόταν ακόμα, μισοσκεπασμένο, ένα ξυπόλυτο xipaki, το οποίο κοιμόταν βαθιά, κουρασμένο από τη χτεσινή νύχτα. Το άτριχο κορμί του φωτιζόταν από τον ήλιο που όλο και ανέβαινε στον ουρανό. Την ησυχία και γαλήνη του δωματίου διατάραξαν βίαια ο ήχος βημάτων από το διάδρομο έξω και δυνατές αντρικές φωνές. Η διπλή πόρτα του διαμερίσματος άνοιξε διάπλατα και φάνηκαν....

[mahler]
…ο πατέρας και συμβασιλέας Φαραώ Αυνανινατόν ο 69ος μαζί με τους ψηλούς καλογυμνασμένους άντρες της προσωπικής του φρουράς από την Νουβία. Πριν ο Φαραώ Αμενεμχάτ μιλήσει, τον λόγο πήρε ο πατέρας του.
-"Τι συμβαίνει υιέ μου; Τι ήταν οι φωνές που ακούγαμε όλο το βράδυ χτες από το δωμάτιό σου; Και οι δονήσεις, οι δονήσεις που έγιναν αντιληπτές σε ολόκληρη την Μέμφιδα; Ο λαός είναι κατατρομοκρατημένος και οι βδελυροί Ιερείς διαδίδουν φήμες που μπορεί να βλάψουν το μέλλον σου ως Θεού Φαραώ. Σε τρείς μέρες θα γίνει η τελετή παράδοσης των Ιερών Βασιλικών Συμβόλων και θα είσαι ο μοναδικός ηγέτης της Αιγύπτου…".
Και τότε έπεσε το βλέμμα του πάνω στο κατάκοπο κορμάκι του xipaki που αναπαυόταν γλυκά πάνω στα ποτισμένα από τους χυμούς της χθεσινοβραδινής τους ηδονής σεντόνια.
-"Σήκω αμέσως ελεεινέ σκλάβε!!!", φώναξε με οργή ο Φαραώ Αυνανινατόν ο 69ος κάνοντας το xipaki να βγεί από το γλυκό του λήθαργο.
-"ΩΩΩ Αφέντη, Υιε του Ήλιου!", ανέκραξε ο xipaki και έπεσε με χαρακτηριστική άνεση στα τέσσερα, μπροστά στα πόδια του Φαραώ Αυνανινατόν.
-"Πως τόλμησες αισχρή σκουληκαντέρα να μολύνεις το Ιερό Κρεβάτιο του Θεού σου Φαραώ Αμενεμχάτ; Φρουροί, δώστε του 3000 βουρδουλιές με το μαστίγιο με τις 7 ουρές μέχρι να φτύσει το σπέρμα που κατάπιε χτές βράδυ!"
Προσέχοντας όμως το βλέμμα λαγνείας του xipaki άλλαξε γνώμη και είπε:
-"Σταθείτε!!! Πετάξτε τον στους Ιερούς Κροκόδειλους. Οι καλογυμνασμένοι μου φρουροί έχουν καλύτερα πράγματα να κάνουν". Και καθώς τα ουρλιαχτά του xipaki χάνονταν στα βάθη των διαδρόμων του Ιερού Παλατιού, ο Φαραώ Αυνανινατόν ο 69ος γύρισε και είπε στον γιό του:
-"Ήταν μεγάλη απερισκεψία αυτό που έκανες. Γνωρίζεις πως ο Αρχιερέας Τσιμπούκωσης ο 3ος δεν βλέπει με καλό μάτι την ενθρόνισή σου. Μπορεί αυτή η άπλυτη λέρα ο Μωυσής να μας έριξε κατάρα και να ψόφησαν όλες οι μούνες του Άνω και Κάτω Βασιλείου από 60 χρονών και κάτω, και να μας έμειναν μόνο κάτι σαφρακιασμένα σάψαλα, αυτό όμως δεν είναι δικαιολογία
για να ξεπέφτεις τόσο χαμηλά με τον 4ο στην ιεραρχία Καθαριστή Κοπράνων των Ιερών Σκαραβαίων".
-"Πατέρα, ήμουν 3 μήνες χωρίς γαμήσι δεν άντεχα άλλο", είπε ο Φαραώ Αμενεμχάτ.
-"Κι εγώ υιέ μου. Από τότε που ή κατάρα αφάνισε την μικρή σου αδελφή και τις ξαδέρφες τις δεν έχω κάνει ούτε μια παρτούζα. Όμως υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να βρείς την ηδονή", είπε τρίβοντας τα γεμάτα κάλους χέρια του.
-"Όπως και να έχει πρέπει να δούμε τι επιπτώσεις μπορεί να έχει πήδημά σου αυτό στη χώρα και κυρίως στην εύθραυστη οικονομία της. Φρουροί! Που βρίσκεται ο Βασιλικός Υπεύθυνος Υπολογισμού Σιτηρών ο Strahd ο Μεγαλοφυής; Να παρουσιαστεί αμέσως μπροστά μου! Πρέπει να μου δώσει αναφορά για την εξέλιξη της τιμής του σακιού σιταριού".
-"Κύριε, ο Strahd ο Μεγαλοφυής Βρίσκεται σε άδεια στη Έπαυλή του στο Δέλτα του Ιερού Νείλου", είπε ένας εκ των φρουρών. "Ο αδελφικός του φίλος Στρατηγός Ρανταμές επιστρέφει νικητής από την τελευταία εκστρατεία του κατά των Περσών, και ζήτησε ο ίδιος να αναλάβει προσωπικά την υποδοχή και φιλοξενία του Στρατηγού. Ζήτησε λίγες μέρες για να μπορέσει να τον περιποιηθεί καταλλήλως πριν μπορέσει να επιστρέψει στα καθήκοντα του".
-"Απαράδεκτο!", φώναξε ο Φαραώ Αυνανινατόν ο 69ος . "Στείλτε τον αγγελιοφόρο μου με την γρηγορότερη ταχυδρομική καμήλα να φέρει αμέσως τον Strahd το Μεγαλοφυή ενοποιών μου. Όσο για εσένα Υιέ μου πρέπει να αποδείξεις πως αξίζεις να είσαι μοναδικός Φαραώ σε 3 μέρες. Θέλω να τεθείς επικεφαλής της ανακριτικής ομάδας που θα ερευνήσει την περίπτωση του ξένου που συνελήφθη να κινείται υπόπτως στο εργοτάξιο της Μεγάλης Πυραμίδας".
-"Για ποιόν ξένο μιλάς πατέρα;" είπε ο Φαραώ Αμενεμχάτ.
-"Λέει πως είναι αρχιτέκτων από την πόλη του Θησέα την Αθήνα και μελετάει την τοπική αρχιτεκτονική. Όμως οι φρουροί που τον συνέλαβαν δεν βρήκαν επάνω του κανένα σχεδιαστικό όργανο, παρά ένα αμβλύ αλαβάστρινο αντικείμενο 22 εκατοστών πιθανότατα λατρευτικής χρήσης και ένα μικρό δοχείο με μια λιπαρή ουσία σε μορφή κρέμας. Ενδέχεται να είναι πράκτορας των Αθηναίων που είναι γνωστοί για τις πουστιές τους, με σκοπό την δολοφονία σου και την αποσταθεροποίηση του Βασιλείου μας. Εσύ είχες επισκεφτεί την πόλη του ξένου πρίν 4 χρόνια και ίσως μπορείς να συνεννοηθείς καλύτερα μαζί του και να αποσπάσεις τις πληροφορίες που χρειάζονται. Α και υιέ μου, όσο το δυνατό γρηγορότερα τελειώσει η ανάκριση τόσο καλύτερα. Το ελεεινό παχύδερμο τρώει για 3 ανθρώπους μαζεμένα. Οι μισοί Βασιλικοί Μάγειρες ασχολούνται με τη διατροφή του, τα αποθεματικά μας τελειώνουν", είπε ο Φαραώ Αυνανινατόν ο 69ος και αποχώρησε από το δωμάτιο του υιού του αφήνοντάς τον μόνο στις σκέψεις του.
-"Δεν μπορεί", σκέφτηκε ο νεαρός Φαραώ Αμενεμχάτ. "Μόνο σύμπτωση μπορεί να είναι, ή κακόγουστη φάρσα. Πρέπει να δω αυτόν τον ξένο αμέσως!" σκέφτηκε και αφού ντύθηκε γρήγορα, κατευθύνθηκε στο υπόγειο του Ιερού Παλατιού όπου βρίσκονταν τα κελιά των φυλακισμένων.
Πλησίασε με αγωνία την πόρτα του δωματίου που του υπέδειξαν, άνοιξε την πόρτα, και αντίκρισε….

[revqueer]
...έναν κοντούλη τυπάκο να αυνανίζεται μανιωδώς.

-"Ώστε εσύ είσαι λοιπόν!", είπε ο νεαρός Φαραώ.

Ο Αθηναίος έβγαλε μια τσιρίδα και καλύφθηκε όπως όπως με τη χλαμύδα του.

-"Αμενεμχάτ; Εσύ; Μα το Δία σε βρίσκω επιτέλους!" φώναξε και έτρεξε να τον αγκαλιάσει.

Ο Φαραώ έκανε ένα βήμα πίσω.

-"Μη με ακουμπάς λιγούρη!" του είπε αηδιασμένος. "Μαλερίνικε, τι γυρεύεις εσύ εδώ;"

-"Κάνεις πως δε ξέρεις;" απάντησε ο Αθηναίος και του έριξε ένα βλέμμα λάγνο.

Ο Αμενεμχάτ δεν άντεχε άλλο. Ένιωθε τα κάγκελα της φυλακής να τον πνίγουν. Χωρίς να αποχαιρετίσει τον αυνάνα Αθηναίο άρχισε να τρέχει, να τρέχει να φύγει, όσο πιο γρήγορα μπορούσε μακριά από το ένοχο παρελθόν του. Καβάλησε την καμήλα του και αφού της έδωσε μια γερη κλωτσιά στα αχαμνά έσκυψε και ψιθύρισε στο αυτί της:

-" Πήγαινέ με όπου θέλεις Τζούντι. Θέλω να σκεφτώ"

Η πιστή του Τζούντι μουγκάνισε καταφατικά και άρχισε να καλπάζει γρήγορα σαν τον άνεμο. Ήταν τόσο τυχερός που την είχε. Τι θα έκανε χωρίς αυτή; Πόσες φορές τον είχε βοηθήσει σε παρόμοιες περιπτώσεις; Τότε που τον φυγάδευσε από σίγουρο θάνατο όταν του επιτέθηκαν κάτι ληστές Βεδουίνοι με αρχηγό τον τρομερό Πετίτο Ζουρναλήστη. Τότε που είχε πάθει κόψιμο στη μέση της ομιλίας του πατέρα του και μέσα σε πέντε λεπτά τον πήγε στο κοντινότερο βενζινάδικο. Και, κυρίως, τότε που στα 15 του χρόνια, του πήρε την παρθενιά.

Έφτασαν στις όχθες του Νείλου και ο Αμενεμχάτ ζήτησε να κάνουν μια στάση για να κατουρήσει. Σε όλο το Δέλτα αντηχούσαν τα βογκητά του Βασιλικού Υπεύθυνου Υπολογισμού των Σιτηρών Strahd που παρασυρμένος από την ηδονή αδιαφορούσε για το αν θα ακουστεί.

-"Τρελόπαιδο!" είπε περιπαιχτικά ο Αμενεμχάτ και πριν συνεχίσει το ταξίδι του έκανε μια σύντομη στάση στο κοντινό ιερό του Θεού Κρα να κάνει μια προσευχή.

Στο κέντρο του Ναού δέσποζε το επιβλητικό άγαλμα του Κρα που με τα 8 ζευγάρια χέρια του και τα 8 του πέη, προκαλούσε δέος στους προσκυνητές. Ο Αμενεμχάτ γονάτισε.

-"Κρα μου! Εσύ που όλα τα βλέπεις και όλα τα καταλαβαίνεις, εξήγησέ μου. Γιατί ήρθε εδώ αυτός ο Αθηναίος; Γιατί; Μήπως είναι ακόμα μια δοκιμασία;"

Θυμήθηκε τότε που ήταν φοιτητής στην Αθήνα. Θυμήθηκε τη πρώτη φορά που τον αντίκρισε. Τότε, στην αγορά, που είχε κατέβει να αγοράσει μελιτζάνες για μουσακά. Αμέσως του είχε γυαλίσει ο νεαρός Αθηναίος αρχιτέκτονας Μαλερίνικος που δούλευε για να τα βγάλει πέρα και ως λαχαναγορίτης, και πριν προλάβει να πάρει τα ρέστα είχαν βρεθεί γυμνοί μέσα στο καφάσι με τα καρπούζια να 'το ξεφλουδίζουν το μανταρίνι'. Τον είχαν συγκλονίσει τα γαλάζια μάτια του, οι γυμνασμένοι κοιλιακοί του και το τερατώδες πέος του μικρού Αθηναίου, που μαζί με το Σινικό τείχος πρέπει να ήταν από τα λίγα πράγματα που είναι ορατά από το διάστημα δια γυμνού οφθαλμού.

Όχι. Έπρεπε να τον ξαναδεί. Να του μιλήσει. Σηκώθηκε, φίλησε με ευλάβεια το τρίτο πέος του Κρα για καλή τύχη και έτρεξε να καβαλήσει γρήγορα τη Τζούντι.

[equilibrium]
... Στο δρόμο της επιστροφής σκεφτόταν πόσο δίκαιη και άδικη υπήρξε η ζωή με τον Αθηναίο αρχιτέκτονα Μαλερίνικο που ναι μεν τον είχε γνωρίσει λαχαναγορίτη και πλέον είχε γίνει τρανός αρχιτέκτων, αλλά τον θυμόταν παίδαρο μες στα καφάσια αλλά εκείνος πλέον ξεπερνούσε σε διαστάσεις την Πυραμίδα του Sekhemkhet. Μια φωνή μέσα του -πίσω του..; του 'λεγε να τον αφήσει να σαπίσει στην φυλακή: θυμάται να κρυφακούει τον Αρχιερέα Τσιμπούκωση τον 3ο να σιγοψιθυρίζει με τον Θεραπευτή του Ιερού Παλατίου πως το Βασίλειο ανέμενε την άφιξη ενός πράκτορα. Τους είχε δει να διαβάζουν την προφητεία μες στον ιερό καθρέφτη σε σχήμα Ankh, το αρχέγονο σύμβολο ζωής -εγκόσμιας αλλά και μεταθανάτιας- γνωστό κι ως Κλειδί του Νείλου.
Η φωνή του πόθου του όμως τον οδηγούσε να ιππεύσει την καμήλα του πίσω προς τη φυλακή για να ιππεύσει και τον Μαλερίνικο με τη σειρά του. Έκανε μια στάση στην πρώτη όαση που αντάμωσε. Έσκυψε με χαρακτηριστική τσαχπινιά να πιει νερό και κοίταξε την αντανάκλασή του στην επιφάνεια της λιμνούλας. "Τι παίδαρος είμαι ο άτιμος" Ξάφνου αναρίγησε. Έστρεψε κοφτά το κεφάλι του και είδε εκείνον, τον χτεσινό εραστή του, την πέτρα του σκανδάλου που ίσως του κόστιζε τη στέψη, τον 4ο τη ιεραρχία Καθαριστή Κοπράνων των Ιερών Σκαραβαίων. Μα ήταν σαν οπτασία κατάχλομη, με ρούχα κατασπαραγμένα από τους κροκόδειλους. "Πάει, φαγώθηκε το xipaki" σκέφτηκε με θλίψη.
-"Με στέλνει ο Anubis ο θεός του θανάτου, ο ταριχευτής κι οδηγός των νεκρών...¨ ψέλλισε αδύναμα το xipaki.
-"Αχ.. δεν έχω ώρα για πίπες", αποκρίθηκε ο Αμενεμχάτ.
-"..εκεί στην κοιλάδα που θάβονται οι νεκροί", συνέχισε απερίσπαστο το xipaki, "συνάντησα την αυτού μεγαλειότητά του το Τσακάλι και μου 'πε να σε προειδοποιήσω".
-"Τι μήνυμα μου στέλνει λοιπόν ο Anubis μέσα από το νεκρό κουφάρι σου; Ξέρασέ τα όλα!"
-"Ο αυτογέννητος Atum έφτυσε!"
-"Το ξέρουμε όλοι αυτό. Χιλιάδες χρόνια πριν, όταν γεννήθηκε μέσα από το αυγό της Ιερής Οχτάδας των θεών. Κανά νεότερο;"
-"Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε..", συνέχισε χωρίς να του δώσει σημασία. "Η προφητεία επαληθεύεται. Η οργή του Atum για την κακοδιαχείριση του Βασιλείου ξεχειλίζει. Κι ο Anubis με στέλνει να σου ανοίξω τα μάτια!"
-"Σίγουρα όχι να μου τα βγάλεις όπως χτες που ήσουν πολύ άγριος στο σεξάκι; Αχ μωρό μου, παλαιότερα έκανες μανικιούρ..."
-"Ο Αρχιερέας Τσιμπουκώσης ο 3ος είναι προδότης", τον διέκοψε κοφτά.
-"Το ξέρω ότι είναι βδελυρός και με επιβουλεύεται. Αλλά..προδότης;"
-"Ναι! Αυτός πληρώνει σε χρυσό, πίτες και πίπες τον Μαλερίνικο για να σε προσεγγίσει ώστε να σε σκοτώσει. Πρόσεξέ τον!" του είπε κι εξαφανίστηκε το ίδιο απότομα που είχε εμφανιστεί, αφήνοντάς του όμως στα χέρια ένα βαζάκι με αρωματικό λάδι από το άνθος του Ιερού Λωτού.
Έφιππος και προβληματισμένος με μυριάδες σκέψεις που περνούσαν το μυαλό του:
"Δεν τον πιστεύω. Άραγε είναι κι ο θεραπευτής στο κόλπο; Αυτός ο κακόμοιρος άνθρωπος; Ή τον κοροϊδεύει ο Τσιμπούκωσης, όπως έκανε και η παρολίγον γυναίκα του που τον παράτησε κι έφυγε με το νόθο παιδί τους για τη Μεσοποταμία όπου έμενε ο γκόμενός της; Σε τρεις μέρες είναι η τελετή παράδοσης και πρέπει να ελέγξω ποιος είναι με το μέρος μου και ποιος με υπονομεύει".
Μια ζάλη ένιωσε όμως κοιτώντας ψηλά τον καυτό ήλιο, και πάρτον κάτω από την καμήλα να κοιτά ανάσκελα τον ουρανό. Θαρρείς έβλεπε τον Άμον Ρα, βασιλιά των θεών, που σαν γέρασε επέστρεψε στους ουρανούς, μες στην Ηλιακή του Λέμβο, να σουλατσάρει στους αιθέρες και να δίνει το φως του στην ανθρωπότητα. Ψιλός ιδρώτας τον έλουσε και το παραλήρημα-όραμα συνεχίστηκε: ο Khepri ο σκαραβαίος, σύμβολο της αναγέννησης, δεν έσπρωχνε πια τον ήλιο όπως έκανε καθημερινά από την ανατολή στη δύση. Παρά ερωτοτροπούσε με τον Horus τον ουράνιο θεό με μορφή γερακιού που προστάτευε τους βασιλιάδες.
Ξάφνου βλέπει κάτι να πέφτει προς το μέρος του από πολύ ψηλά. Ξεκίνησε σαν μικρή κηλίδα στον ηλιακό δίσκο και πέφτοντας θέριευε στα μάτια του. Σε κλάσματα δευτερολέπτου ήρθε κι έσκασε σαν καρπούζι (αχ τι του θύμισε αυτό το φρούτο!) μπροστά στην καμήλα του. Ένας εξ ουρανού θεός κείτονταν μπροστά του. Σηκώθηκε, τίναξε από πάνω του την άμμο κι άρχισε να του λέει:
-"Συνάντησα την ιερή γάτα Myw. Ο Ammut της παρουσιάστηκε και με την τριπλή του μορφή, κροκόδειλος-λέοντας-ιπποπόταμος και της είπε ότι σήμερα κατασπάραξε την καρδιά ενός αμαρτωλού νεκρού σκλάβου. Ξερογλείφοντας τις αρτηρίες του είδε πως το κουφάρι αυτό που δε δικαιούται ταρίχευση ανήκει σε έναν νέο που μίλησε για αυτόν η προφητεία. Τον είχε βάλει χθες ο συμβασιλέας Αυνανινατόν 69ος να πλαγιάσει μαζί σου. Η γάτα κατόπιν μεταμορφώθηκε στην Taweret την προστάτιδα των εγκύων και της μητρότητας. Τώρα, μου είπε, ΑΥΤΗ σε προστατεύει πλέον!"
-"Μη λες μαμακίες εξ ουρανού θεέ! Δε μπορεί να 'μαι εγώ έγκυος!", είπε ο Αμενεμχάτ γελώντας ειρωνικά. "Οι κοιλιακοί αυτοί δεν πρόκειται να χαλαρώσουν, ούτε σκοπεύω να τρέχω για έκτρωση στον Θεραπευτή" σκέφτηκε ο νεαρός Φαραώ.
-"Έχεις μέσα σου τον σπόρο του Μέγα Αρχιερέα που θα τον χρησιμοποιήσει εναντίον σου μόλις τον γεννήσεις", του ανταπάντησε ο έκπτωτος.
Ξάφνου θυμήθηκε με κάθε λεπτομέρεια τι είχε συμβεί την προηγούμενη νύχτα. "Όχι τελικά, χτες δεν ήμουν μόνο με το xipaki. Μετά το αιγυπτιακό πάρτυ με ούζα προς τιμήν της Ίσιδας, θεάς της δημιουργίας, ένας ακόμη ήρθε μαζί μας. Ένας λαϊκός χορευτής που ενίοτε απαγγέλλει ποίηση γυμνός στα σεξουαλικά μας όργια." σκέφτηκε πανικόβλητος ο Αμενεμχάτ. Έφερε ευθύς αμέσως την εικόνα του όμορφου μελαψού Χομοσαπίκουλους στο μυαλό του και προς στιγμή ταύλωσε. Άνοιξε πάλι τα ματοβλέφαρά του μα ο εξ ουρανού είχε εξαφανιστεί. Στη θέση του καθόταν πια σε στάση λωτού ο Ρεβματάτ ο IV, εγκάρδιος φίλος του που είχε χαθεί πριν αρκετά χρόνια από ανακοπή καρδιάς κατά τη διάρκεια του σεξ με έναν ιθαγενή της φυλής Οντιμπίμπι, στα βάθη της ζούγκλας.
-"Φίλε μου είμαι εδώ για σένα", του είπε καθησυχαστικά.
-"Το ξέρω Ρεβματάτ, πάντα είσαι εδώ", του απάντησε και του έδειξε το στέρνο του.
-"Θυμάσαι την ιστορία που μας έλεγαν στο σχολείο για τον Osiris;"
-"Ότι κατάργησε την ανθρωποφαγία κι εκπολίτισε δια της μουσικής όλη σχεδόν την ΒΑ Αφρική την οποία και προσάρτησε ειρηνικά στο Βασίλειό μας;"
-"Μέχρι όμως που τον σκότωσε ο αδελφός του Seth καρφώνοντάς τον σε ένα εικονικό συμπόσιο προς τιμήν του κι ύστερα πέταξε το κουφάρι του στον Νείλο. Το πτώμα ξεβράστηκε στις ρίζες μια μυρίκης στις ακτές της Φοινίκης κι από την ευωδιά του δένδρου που προσέδωσε το βρήκε ο Seth."
-"Ναι, ναι και το 'κοψε σε 14 κομμάτια! Και τα διασκόρπισε..!"
-"Η Ίσιδα τα βρήκε όλα όμως, τα ένωσε, τον ταρίχευσε και τον έκανε αθάνατο. Όλα εκτός από ένα!", είπε στοχαστικά ο Ρεβματάτ. "Θυμάσαι αν κρατούσε κάτι χτες ο Χομοσαπίκουλους;"
-"Χμμμ προφυλακτικά από έντερα καμήλας, XL, λιπαντική κρέμα από λίπος γουρουνιού με γεύση καρύδα, και... Ωωωω, ωωω θεέ Ρα! Κι ένα φαλλό!"
-"Exactement!", του αντιγύρισε ο Ρεβματάτ που είχε γαλλόφωνη παιδεία. Το φαλλό του Osiris που λέει ο μύθος ότι τον έφαγε ένας οξύρρυγχος.
-"Ωωω τι στον Ρα! Τον "έφαγα" χτες εγώ τον φαλλό;"
ο Ρεβματάτ κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και τού υπενθύμισε ότι ο Μέγας Αρχιερέας ήταν ακόμη σε θέση να τεκνοποιήσει! Ο Αμενεμχάτ δεν είχε κουράγιο να σηκωθεί μετά από αυτό. Έπιασε την τωλοτρυπίδα του "για αυτό πονούσα εκεί σήμερα¨σκέφτηκε, και με πολύ κόπο και σαν συγκαμένος περπάτησε κι ανέβηκε στην καμήλα του. Στο δρόμο του έπρεπε πάσει θυσία να αποφύγει τον αρχιληστή Πετίτο Ζουρναλιστή, δεν είχε καιρό να ανοίξει παλιές ιστορίες. Έναν μόνον σκεφτόταν ότι θα μπορούσε να τον βοηθήσει: ο υπεραιωνόβιος Φύλαξ της Ιερής Βιβλιοθήκης της Μέμφιδος, ο Ισορροπιστής Εκιχαόν. Κίνησε σφεντόνα να πάει να ζητήσει ακρόαση από τον Σοφό του Βασιλείου που σε 3 μέρες έπρεπε να 'ναι δικό του...

[Homo sapiens]
Ένα πορτοκαλί πέπλο ξεκίνησε να σκεπάζει το γλυκό ουρανό της Αιγύπτου ξεκινούσε η αλλαγή φρουράς έξω από την Έπαυλη του δέλτα του Ιερού Νείλου. Στην κεντρική πύλη, ο μελαχροινός νεαρός που μόλις είχε πιάσει βάρδια, βυθίστηκε σιγά σιγά στις σκέψεις του...
-"Δεν το πιστεύω πως είμαι στην ίδια ομάδα με αυτόν τον Οni, τον ξακουστό πολεμιστή από τη μακρινή χώρα του ανατέλλοντος ηλίου, τον ενορχηστρωτή της ασφάλειας του Strahd του Μεγαλοφυή".
Οι σκέψεις του διακόπηκαν απότομα. Άκουσε δυνατούς καλπασμούς καμήλας γρήγορους σαν λεπίδες που σκίζουν τον αέρα. Κόμπιασε, με μια βιαστική κίνηση έπιασε το μακρύ του δόρυ και ετοιμάστηκε για το χειρότερο σενάριο. Στα 20 μέτρα η καμήλα σταμάτησε και συνέχισε την πορεία της προς το φρουρό με αργό ρυθμό.
-"Μη φοβάσαι, δεν είμαι εχθρός", ακούστηκε μια φωνή.
Ο αναβάτης κατέβηκε και τον πλησίασε. Ένας κίτρινος μανδύας τον κάλυπτε από την κορυφή έως τα νύχια. Μόνο οι τρίχες του προσώπου ήταν διακριτές.
-"Κάλεσε τον Oni, πες του πως τον ζητάει ο ...", πλησίασε και ψιθύρισε το όνομά του στο αυτί του τρομοκρατημένου Αιγύπτιου νεανίσκου. Το δόρυ χτύπησε με δύναμη το έδαφος. Ο νεαρός φρουρός γονάτισε, εκτέλεσε το μυστικό χαιρετισμό που γνωρίζουν μόνο οι υφιστάμενοι του Oni και ξεχύθηκε σαν τον άνεμο. Ο άγνωστος μανδυοφόρος δεν περίμενε πολύ. Στην πύλη εμφανίστηκε ο Oni.
-"Ήρθες σε περιμέναμε, ακολούθησέ με" είπε με σταθερό τόνο. Αμέσως γύρισε τα γουρλωμένα και ζωγραφισμένα με μαύρο άνθρακα μάτια του προς το νεαρό φρουρό και είπε:
"Δεν είδες, δεν άκουσες, δεν ξέρεις τίποτα, αλλιώς..."
Ο νεαρός ένιωσε σταγόνες ιδρώτα να σχηματίζονται στο μέτωπό του "Μάλιστα Oni Emo!"
Ο άγνωστος και ο Oni μπήκαν στο δωμάτιο όπου τους περίμενε ο Strahd ο Μεγαλοφυής. Σκεφτόταν τον αγαπημένο του Ραντάμες εκείνη τη στιγμή. Μόλις άκουσε τα γοργά βήματα, γύρισε το κεφάλι του και κοίταξε τον ξένο.
-"Homo sapiens, η μήπως να σε λέω Jojee;"
Ο άγνωστος αφαίρεσε το μανδύα από πάνω του και ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του.
-"Επιτέλους φίλοι μου! Κατάφερα να σας συναντήσω!"
Οι τρεις τους χάθηκαν σε μια τεράστια αγκαλιά. Οι αναμνήσεις από το ταξίδι του Strahd στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου πριν από χρόνια για ερευνητικούς σκοπούς πάνω στα σιτηρά και η σύναψη της φιλίας με τον Oni Emo και τον Jojee Kun τους χτύπησε σαν κεραυνός. Σύντομα όμως τα σύννεφα μαζεύτηκαν πάνω από τα κεφάλια τους.
-"Ήρθα για να σε ειδοποιήσω Strahd, αδερφικέ μου φίλε. Κατάφερα να κρατήσω την αληθινή μου ταυτότητα τόσα χρόνια χρησιμοποιώντας το κωδικό μου όνομα Homosapikoulous υποδυόμενος το γυμνό ποιητή σε όργια και να έχω το νου μου στον υιό του Φαραώ μας Αυνανινατόν για κάτι δύσκολες στιγμές σαν αυτές που μας πλησιάζουν τώρα, μαύρες και δυσοίωνες, σαν τα τσακάλια του θεού Anubis".
-"Μπες στο ψητό αγαπημένε μου φίλε", είπε ο Oni.
-"Ο θεός Anubis έχει βάλει σε λειτουργία το πανούργο σχέδιό του. Με τη χειραγώγηση του Αρχιληστή Πετίτου Ζουρναληστή προσπαθεί να καταστρέψει τη διαδοχή. Ποτέ δεν το χώνεψε ο Πετίτος πως ο Αμενεμχάτ ντρεπόταν για τη σχέση τους. Πως ντρεπόταν για την ταπεινή και εγκληματική καταγωγή του εραστή του, και έτσι οι δυο μεγάλοι εχθροί του, ένωσαν τις δυνάμεις τους. Γι' αυτό ήρθα, άκουσα με τα αυτιά μου τον κωδικό "να μου πει την τιμή των σιτηρών" από το στόμα του Φαραώ Αυνανινατόν και κατάλαβα πως ήταν το σημάδι για να έρθω να σας βρω...".
-"Αρκετά!", είπε ο Strahd ο Μεγαλοφυής, "θα πάω να συναντήσω τον Αμενεμχμάτ και μετά θα δώσω την αναφορά μου στον πατέρα του Αυνανινατόν".
-"Θα έρθω και εγώ μαζί σου", αναφώνησε ο Oni.
-"Φύγετε! ο χρόνος είναι ελάχιστος. Σύμφωνα με την έρευνά μου, κατευθύνεται προς την κρυφή κατοικία του Ισορροπιστή Εκιχαόν. Εγώ θα κάτσω να ξαποστάσω και να περιμένω το σύντροφο Αρκούρη"
-"Πονηρέ", είπαν με νόημα και υπαινιγμούς και οι δυο φίλοι του Jojee (Alias homosapikoulous)
-"Κάτι τελευταίο, μην αμελήσετε να πείτε στον νεαρό διάδοχό μας την εξής μαγική λέξη: Ζαβαρακατρανέμια. Έχει κάποια σχέση με το θρυλικό απόσταγμα του Ανθού του Ιερού Λωτού".
Και ενώ ο Jojee ξάπλωσε, αναλογιζόμενος την κατάσταση με το σύντροφό του Αρκούρη και ο Strahd ο Μεγαλοφυής συνοδευόμενος από τον Oni ξεκίνησαν για να συναντήσουν τον Αμενεμχάτ, ο νεαρός διάδοχος είχε ήδη φτάσει στην κρυφή κατοικία του Εκιχαόν...

[impressed guy]

Ο Ισορροπιστής Εκιχαόν ζούσε στα βόρεια προάστια της Κάτω Αιγύπτου, διπλά στην όαση του Γιου - Ροβίζιο. Εκεί διοργάνωνε κάθε χρόνο τοπικό φεστιβάλ με ανδρόγυνους τραγουδιστές και τραγουδίστριες, ευνούχους μακιγιέρ, ξεπεσμένους σκλάβους για κοινό και τους καλύτερους εκδιδόμενους άνδρες για χορευτές που κατέληγε σε σεξουαλικό όργιο. Την προηγούμενη χρονιά μάλιστα η παρέμβασή του τη τελευταία στιγμή έσωσε το φεστιβάλ από τη καταστροφή, όταν οι συμμετέχοντες Μαρ Τάκις, Κάλλω Μύρα και Χρις Πα πιάστηκαν μαλλί με μαλλί για το ποιος έχει καλύτερη κόμμωση. Πριν λίγο καιρό μάλιστα έδωσε λύση στο αρχαίο μυστήριο "Πόσα απίδια πιάνει ο σάκος" που είχε παιδέψει επί χρόνια τους προκατόχους του αξιώματός του, ενώ είχε υπολογίσει με ακρίβεια τα μισά της χιλιάδας. Η σημαντική του προσφορά σε θέματα τόσο τεράστιας σημασίας και η ικανότητά του να συμβιβάζει τα πράγματα τον έκαναν ξακουστό σε όλη την Αίγυπτο.
Όλα αυτά σκεφτόταν ο Αμενεμχάτ καθώς έμπαινε στο αρχοντικό του αιωνόβιου Εκιχαόν, που είχε χτιστεί πριν 100 χρόνια από σκλάβους από τη μακρινή Ινδία. Οι κακές γλώσσες μάλιστα έλεγαν ότι στη πραγματικότητα η συμφωνία του με τον τότε Φαραώ Αυνανινατόν τον 34 και 1/2 ήταν να οικοδομηθεί αναψυκτήριο - σνακ μπαρ που θα κάλυπτε τις ανάγκες του Φεστιβάλ σε ψητή καμήλα και χυμό καρύδας αλλά ο Εκιχαόν με έξυπνους ελιγμούς και πανουργία κατάφερε να το κάνει σπίτι του.
Ο Αμενεμχάτ ζήτησε από τον ευνούχο σκλάβο Ταμτίο με το κατσαρό φουντωτό μαλλί που τον καλωσόρισε στη πόρτα να τον οδηγήσει αμέσως στον Εκιχαόν. Ο Εκιχαόν βρίσκονταν στον πίσω κήπο του αρχοντικού, στο κεντρικό περιστύλιο. Ολόγυμνοι αποτριχωμένοι σκλάβοι σε στύση χόρευαν γύρω από τον ξακουστό ποιητή ImpressedGuy δίπλα από μια λίμνη με κύκνους καθώς εκείνος διάβαζε κομμάτια από την τελευταία του ποιητική συλλογή "Μαύρα Μούρα, Άσπρα Μούρα, Είσαι Μια Παλιοχαμούρα", ενώ ο Εκιχαόν φαινόταν να μη δίνει τη παραμικρή σημασία. Χαμένος πίσω από την τεράστια γενειάδα του διάβαζε ένα σύγγραμα που συνδύαζε τη ποδομαντεία με το εργόχειρο.
-"Καλώς τον Αμενεμχάτ! Ποιος καλός άνεμος σε φέρνει από τα μέρη μας;"
-"Άσε Παππούλη, μου ξημέρωσε κακιά μέρα. Προσπαθώ να λύσω ένα μυστήριο και η μισή Αίγυπτος έχει πέσει να με φάει!"
-"Θα τα λύσουμε όλα μικρό μου παιδί. Αμπντούλ! Τα Κουκιά!"
Ο Αμπντούλ, διάσημος μουσουλμάνος πρώην διαφημιστής αρωμάτων στην Ελλάδα και νυν δούλος έφερε αμέσως τα Κουκιά της Ιερής Βιβλιοθήκης που βρίσκονταν στο ιερό Δοχείο Νυκτός του Θεού Κρα. Ο μύθος ήθελε τα συγκεκριμένα Κουκιά να προέρχονταν από το κήπου του Θεού Σεθ, που είχε φυτέψει στο παραθαλάσσιο εξοχικό του στις εκβολές του Νείλου, όπου στέγαζε τον παράνομο έρωτά του με το Θεό Κρα.
-"Τα Κουκιά δεν κάνουν ποτέ λάθος. Κάνε αέρα με ένα Τάλαρο των 500 πάνω από τα Κουκιά, άσε το Τάλαρο των πεντακοσίων μέσα, ανακάτεψε τα κουκιά και δώσε μου το δοχείο να διαβάσω τα καθέκαστα."
Ο Αμενεμχάτ δεν είχε καμία όρεξη να βάλει το χέρι του μέσα στο δοχείο νυκτός αλλά υπάκουσε αμέσως. Σκέφτηκε την επίσκεψή του στο Ιερό του Θεού Κρα νωρίτερα και πίστεψε πως οι Θεοί ήταν με το μέρος του.
-"Για να δούμε... βλέπω έναν εραστή σου φαγωμένο από κροκόδειλους... τον αυνάνα - όνομα και πράγμα - πατέρα σου να μιλάει με κάποιον... έναν λάγνο ληστή να παραμονεύει... και κάποιον να ψάχνει να σε βρει..."
-"Δε με βοηθάς!" απάντησε ο Αμενεμχάτ.
Στο μεταξύ ο χορός δίπλα στη λίμνη είχε φτάσει στο αποκορύφωμα. Οι κύκνοι είχαν αρχίσει να εγκαταλείπουν τη λιμνούλα τρομοκρατημένοι καθώς τα ολόγυμνα κορμιά των χορευτών - σκλάβων τσαλαβουτούσαν αγκαλιασμένα στα νερά κάτω από την επίδραση της ακατάληπτης ποίησης του ImpressedGuy.
-"Βλέπω τον Ανθό του Λωτού... Χμμ, αυτό μου θυμίζει ένα αποτυχημένο άσμα σε παλιότερο φεστιβάλ της Όασής μας... να δεις πως την έλεγαν αυτή που το τραγουδούσε... Μαρ Λέιν;"
-"Παππούλη, εδώ ο κόσμος καίγεται και το..."
-"Σωστά, ευλογημένο μου παιδί... το μυαλό του γέρου θυμάται τα παλιά και τα νοσταλγεί... Για να δω τι άλλο λένε τα κουκιά... Οι μισοί από όσοι σε γνωρίζουν σε αγαπάνε το μισό από όσο αξίζεις... και εσύ αγαπάς λιγότερο από τους μισούς από αυτούς το μισό από όσο θα ήθελες... Έχεις δύο εχθρούς και τρεις φίλους. Ένας από αυτούς θέλει να σε σκοτώσει. Κάποιος άλλος το μόνο που σκέφτεται από εσένα είναι στο σφικτό σου ιδρωμένο κορμί να αγκωμαχά πάνω του... Θα δω και τα ονόματα... Ναι ναι τα βλέπω καθαρά!"
-"Εκιχαόν! Εκιχαόν! Γρήγορα!" φώναξαν ο Ταμτίος και ο Αμπντούλ που μόλις είχαν μπει τρέχοντας στο κήπο. Στη πόρτα είναι ο αρχιληστής Πετίτο ο Ζουρναλήστης!"...

[coming through]
Μόλις ο Αμενεμχάτ άκουσε ποιος ήταν στη πόρτα πετάχτηκε πάνω. Με αυτή την απότομη κίνηση του το δοχείο με τα κουκιά γύρισε ανάποδα και πετάχτηκαν παντού γύρω τους....
-"Τι θέλει αυτός εδω;!" ρώτησε έντρομος ο Αμενεμχάτ.
Ο Εκιχαόν δεν απάντησε, παρατηρούσε τα κουκιά στο έδαφος.
-"Δε θέλω να τον δω", είπε ταραγμένος ο Αμενεμχάτ.
-"Πρέπει να φύγεις τώρα" είπε ο Εκιχαόν ήρεμα και σηκώθηκε. Από το δάχτυλό του έβγαλε ένα δαχτυλίδι "θα το χρειαστείς αυτό"
-"Πάνσοφε...", διέκοψε ο Τάμτιος εμφανώς ταραγμένος.
-"Πήγαινε να τους φέρεις μέσα", διέταξε ο Εκιχαόν.
Τότε ο Τάμτιος θυμήθηκε ότι μαζί με τον Πετίτο τον αρχιληστή υπήρχε και κάποιος άλλος, κάποιος στον οποίο δεν έδωσε σημασία εξαιτίας του φόβου που ένιωσε όταν αντίκρισε τον Πετίτο. Δεν ήταν ασυνήθιστο για τον Εκιχαόν να γνωρίζει πράγματα.
-"Μάλιστα" είπε ο Τάμτιος και απομακρύνθηκε.
-"Μελλοντικέ φαραώ, πάρε το δαχτυλίδι και φύγε", πρόσταξε ο Ισορροπιστής Εκιχαόν.
-"Τι είναι αυτό και γιατί τον αφήνετε να περάσει;!", ρώτησε έντρομος ο Αμενεμχάτ.
-"Το δαχτυλίδι θα σε κρύψει από το πλάσμα που είναι μαζί τον Πετίτο! Πρέπει να σωθείς, ΕΣΥ πρέπει να σωθείς", του απάντησε με επιτακτικό τόνο ο Εκιχαόν, φαινόταν ότι δεν ήταν πια ήρεμος.
-"Μα...", πήγε να αντιδράσει ο Αμενεμχάτ.
-"ΟΧΙ, τρέξε τώρα, η Τζούντι είναι στους πίσω στάβλους, τρέξε"
ο Αμενεμχάτ δεν έφερε άλλες αντιρρήσεις, άρχισε να τρέχει προς τους πίσω στάβλους.
-"Και το δαχτυλίδι.... το δαχτυλίδι θα σου φανερώσει το δρόμο" φώναξε ο Εκιχαόν στον Αμενεμχάτ που απομακρυνόταν. Δε μπορούσε πλέον να τον δει, είχε φύγει και σύντομα, πολύ σύντομα θα ήταν μακριά από εδώ.
Ο Αμπντούλ που ήταν παρών σε όλα αυτά ρώτησε να μάθει τι συμβαίνει, δε πρόλαβε όμως ο Εκιχαόν να του απαντήσει. Στην αυλή εμφανίστηκε ο Τάμτιος με δύο άτομα να τον ακολουθούν.
-"Καλώς ήρθατε", προσπάθησε να πει όσο πιο ήρεμα μπορούσε ο Εκιχαόν. Ο Τάμτιος στάθηκε πίσω από τον Εκιχαόν μαζί με τον Αμπντούλ.
Ο Πετίτο με τον άγνωστο σταμάτησε σε μια απόσταση από το σοφό γέρο.
-"Τι θα θέλατε;", ρώτησε ο Εκιχαόν κοιτάζοντας συνεχώς στα μάτια τον Πετίτο Ζουρναλίστη.
Ο άγνωστος δε μίλησε, ήταν κρυμμένος κάτω από το μαύρο μανδύα του.
-"Δεν ήρθα για κακό", αποκρίθηκε ο Πετίτο. Ο Εκιχαόν χαμογέλασε.. "ένα μόνο πράγμα θέλω"
-"Και τι μπορεί αυτό να είναι;!", ρώτησε ο Εκιχαόν εξακολουθώντας να τον κοιτάζει διερευνητικά.
-"Είναι εδώ ο Φαραώ Αμενεμχάτ; Πρέπει να του μιλήσω, ξέρω κάτι σχ..."
-"Τι είναι αυτό που πρέπει εσύ να του πεις;" είπε ήρεμα ο Εκιχαόν.
-"Δε σε αφορά! Είναι εδώ;!", είπε θυμωμένος πια ο Πετίτο.
Ο γέρος Εκιχαόν κοίταξε μια τον άγνωστο και μετά γύρισε στον Πετίτο και πάλι "όχι, δεν είναι εδώ και δε νομίζω να έρθει, σύμφωνα πάντα με όσα εγώ μπορώ να γνωρίζω".
-"Ψέμματα, λέει ψέμματα", ακούστηκε η φωνή του αγνώστου ήρεμη, ανησυχητικά ήρεμη. Έβγαλε τη κουκούλα του.
-"Καμσεθρού, ζεις!!!" είπε ο Εκιχαόν με προσποιητή έκπληξη.
-"Ναι, δε λέω ... ο θάνατος μου πάει, αλλά δεν είναι για μένα", είπε βλοσυρά ο Καμσεθρού. Σήκωσε το χέρι του "για σένα όμως...." και ένα μαύρος κεραυνός ξεχύθηκε και χτύπησε τον Εκιχαόν. Το άψυχο , πλέον, κορμί πετάχτηκε πίσω.
-"Τι έκανες;" ρώτησε με έκπληξη ο Πετίτο.
-"Δεν έχουμε χρόνο και η γέρικη σουπιά μας καθυστερεί, εξάλλου ήταν ζωντανός για πολύ περισσότερο απ' ότι θα έπρεπε... και έμενα οι υπερβολές ποτέ δε μ' άρεσαν, στους άλλους τουλάχιστον", απάντησε ο Καμσεθρού. Πριν ο Τάμτιος και ο Αμπντούλ προλάβουν να συνειδητοποιήσουν τι είχε γίνει βρέθηκαν και αυτοί νεκροί στο έδαφος.
Ο Καμσεθρού κοίταξε τα κουκιά "τελευταία στιγμή είδε ότι ερχόμουν, ο Αμενεμχάτ ήταν εδώ και πρόλαβε να τον φυγαδεύσει".
Πανικός επικράτησε γύρω από τη λίμνη.
-"Και αυτό στο είπαν τα κουκιά;", ρώτησε καχύποπτα ο Πετίτο.
-"Ναι και δεν είναι τυχαία κουκιά... ήταν δικά μου κάποτε!"
Όσοι βρισκόντουσαν στη λιμνούλα στην άλλη άκρη της αυλής πρόσεξαν τι είχε γίνει. Μερικοί μάλιστα αναγνώρισαν και τον Πετίτο ως αρχιληστή και όλοι τρέχανε να σωθούν. Ο Καμσεθρού τους κοιτούσε.
-"Τι συμβαίνει;"ρώτησε ο Πετίτο κοιτώντας τον Καμσεθρού.
-"Εκείνον!" έδειξε, "τον ξέρω, είναι ποιητής".
-"Και;"
-"Τίποτα, απλά μου άρεσε", είπε χαμογελώντας ο Καμσεθρού και ο Ιmpressedguy ήταν το επόμενο θύμα του.
-"Τι θα κάνουμε με τους υπόλοιπους;", ρώτησε ο Πετίτο.
-"Μη σε προβληματίζει"
-"Το μόνο που με προβληματίζει είναι ότι δεν τον βρήκαμε", είχε αρχίσει να θυμώνει ο Πετίτο.
-"Είπα θα σε βοηθήσω να εκπληρώσεις το σκοπό σου και θα το κάνω, υπάρχει χρόνος", τον διαβεβαίωσε ο Καμσεθρού.
-"Το ελπίζω", τα λόγια του όμως δεν τον είχαν καθησυχάσει!
-"Πέσε κάτω και κλείσε τα μάτια σου", πρόσταξε ο Καμσεθρού.
Ο Πετίτο υπάκουσε αμέσως. Ο Καμσεθρού έκλεισε τα μάτια του και συγκέντρωσε τη σκέψη του, άρχισε να ψέλνει σε γλώσσα άγνωστη στον Πετίτο! Έψελνε με κλειστά τα μάτια του, έψελνε και ησυχία παντού. Αυτό όμως δε κράτησε για πολύ, η άμμος της ερήμου όρμηξε μέσα στο κτίριο αυτό. Μια θύελλα από άμμο, που σαν κυνηγός έψαχνε κάθε τι ζωντανό για το αποτελειώσει, όπως και έκανε. Λίγο αργότερα κόπασε.
-"Σήκω, φεύγουμε", ο Πετίτο σηκώθηκε και τον ακολούθησε.
-"Τον εντόπισες;", ρώτησε με αγωνία ο Πετίτο.
-"Κάτι μου λέει ότι δε θα είναι τόσο εύκολο πια", είπε προβληματισμένος ο Καμσεθρού.
-"Τον χάσαμε δηλαδή;"
-"Θα τον βρούμε, δε μπορεί να ξεφύγει"
Ανέβηκαν στις καμήλες τους και έφυγαν από το νεκροταφείο που δημιούργησαν.
-"Φαίνεσαι κουρασμένος", παρατήρησε ο Πετίτο
-"Είμαι"
-"Δεν έπρεπε να ασχοληθείς με εκείνους στη έρημο"
-"Ίσως" απάντησε ξεψυχισμένα ο Καμσεθρού. Μέσα του όμως ήξερε καλά ότι έπρεπε, ήξερε ποιοι ήταν και έπρεπε να βγουν από τη μέση! Υπομονή, αυτός ο ηλίθιος είναι το κλειδί μου και μετά, μόλις το πάρω στα χέρια μου... θα νιώσει την οργή μου αυτός και ο ψευτοϊερέας! Μόλις το αποκτήσω δε θα εξαντλούμαι πια, τα όρια μου... τα όρια μου δε θα υπάρχουν... χαμογέλασε ενώ τα σκεφτόταν αυτά... και ο Μεγάλος Σεθ... Σεθ... πλησιάζει η ώρα... η νέα τάξη πραγμάτων...
Κάπου στην έρημο πριν το σπίτι του Εκιχαόν ένας άνδρας ξέθαβε κάτι, ξέθαβε έναν άνδρα. Ο Oni τράβηξε τον Strahd μέσα από την άμμο. Ήταν νεκρός! Ο Oni ανάσαινε βαριά, ήταν κουρασμένος
-"Θα σε βρω Καμσεθρού, θα σε βρω και θα πάρω εκδίκηση, θα σε σκοτώσω και θα φροντίσω αυτή τη φορά να είναι μόνιμο", φώναζε στην απέραντη έρημο.

[Anubis]

Την ίδια στιγμή ο θεός Άνουβης έμπαινε στο ναό του Σεθ, ο οποίος ξεκουραζόταν και απολάμβανε τη θυσία που είχαν ετοιμάσει η οπαδοί του. Στο κέντρο της κύριου θαλάμου βρισκόταν δεμένος ο Ρεβματάτ, ο οποίος είχε βλασφημήσει το όνομα του Σεθ στη συνάντησή του με τον Ονούφριο, και γύρω του υπήρχαν τέσσερα μαύρα κουτιά. Το γυμνό σώμα του ήταν αλειμμένο με πίσσα και πούπουλα. Οι αλυσίδες στα χέρια και τα πόδια του ήταν περασμένες από τροχαλίες που με ειδικό μηχανισμό τον τραβούσαν όσο περνούσε η ώρα. Το κλειδί για την ελευθερία του ήταν σε ένα από τα μαύρα κουτιά. Πανικόβλητος ο Ρεβματάτ φώναζε για βοήθεια. Ο θεός Άνουβης που μπήκε στο θάλαμο κοίταξε με αποστροφή το θέαμα. Ο Ρεβματάτ είχε ήδη δοκιμάσει το ένα κουτί, το οποίο περιείχε τεράστιους σκαραβαίους, που του έκοψαν το μικρό του δάχτυλο. Στη δεύτερη προσπάθεια ήρθε αντιμέτωπος με μαύρους σκορπιούς.
-"Γιατί το κάνεις αυτό πατέρα;", ρώτησε ο Άνουβης, γνωρίζοντας από πριν την απάντηση.
-"Δεν είναι ωραίο; να δεις που κάποια μέρα θα γίνει και ταινία. Ας την πουν Σεθ ή έστω Σω", κάγχασε ο Σεθ. "Δεν υπάρχει πάντως κλειδί στα κουτιά", συμπλήρωσε με νόημα. Την ίδια στιγμή ακούγονταν τα ουρλιαχτά του Ρεβματάτ που μόλις είχε βάλει το χέρι του στο κουτί με τις κόμπρες.
-"Γι' άλλο ήρθα εδώ, έμαθα από τα ιερά μου τσακάλια ότι ετοιμάζεις απόπειρα κατά του μελλοντικού φαραώ Αμενεμχάτ. Ξέρεις ότι έχουμε ρητή εντολή να μην μπλέκουμε στη ζωή των φαραώ, είναι γιοί του Ρα. Η τιμωρία που περιμένει όποιον παραβεί τον Ιερό Νόμο είναι αιώνια εξορία και απώλεια της αθανασίας", είπε με σοβαρό τόνο ο Άνουβης.
-"Κάτι που δε γνωρίζεις γιε μου είναι ότι ο Αμενεμχάτ έχει κάτι δικό μου... μέσα του, κάτι που αν δεν υπήρχε δεν θα γεννιόσουν ούτε εσύ".
-"Και ήταν τόσο σπουδαίο που χρησιμοποίησες το δεξί σου χέρι τον Καμσεθρού, να τον κυνηγήσει; Δεν μπορούσες να το αποκτήσεις με άλλο τρόπο;", ρώτησε ο Άνουβης διώχνοντας ένα τσιμπούρι από το αυτί του.
-"Θα δεις. Δεν πρέπει όμως να προλάβει να γίνει η στέψη του, γιατί τότε δεν θα έχουμε κανένα δικαίωμα πάνω του. Το γνωρίζουν και οι ιερείς αυτό", απάντησε ο Σεθ. "Τι άλλο έχει τώρα το πρόγραμμα;", ρώτησε τους υπηρέτες του.
Χιλιόμετρα μακριά, ο Αμενεμχάτ διέσχιζε τους καυτούς αμμόλοφους, μόνος στην έρημο. Ο ήλιος έκαιγε το σώμα του. Η δίψα του ήταν μεγάλη. Ξαφνικά βλέπει απέναντί του δύο φιγούρες πάνω στις καμήλες τους.
-"Επιτέλους σε βρήκαμε!", φώναξε ο Jojee Kun "βρίσκεσαι σε μεγάλο κίνδυνο, είμαι εδώ με το σύντροφό μου, το πιο γρήγορο σπαθί ανάμεσα στους ζωντανούς, Oni Emo, να σε προστατεύσουμε και να σε οδηγήσουμε με ασφάλεια στο παλάτι σου τη μέρα της ενθρόνισής σου".
-"Δε σας καταλαβαίνω... δώστε μου όμως πρώτα λίγο νερό", είπε ξεψυχισμένα ο Αμενεμχάτ. Οι δυο πολεμιστές περιποιήθηκαν το μελλοντικό φαραώ και του εξήγησαν τους κινδύνους που παραμόνευαν μπροστά τους. Ξεκίνησαν πάλι το δρόμο τους, μέχρι που είδαν...

END OF EPISODE I. TO BE CONTINUED......

Συμμετείχαν (κατά σειρά εμφάνισης)

xipaki as...........καθαριστής Ιερών Σκαραβαίων xipaki

Strahd as.................................... Strahd ο Μεγαλοφυής

Mahler as.............................Αρχιτέκτονας Μαλερίνικος

x-ouranou as......................................ο θεός εξ' ουρανού

Homo sapiens as.........ινκόγκνιτο πολεμιστής Jojee Kun

Revqueer as......................................................Ρεβματάτ

Equilibrium as.............................Ισορροπιστής Εκιχαόν

Oni as...............................................πολεμιστής Oni Emo

Impressedguy as..............ποιητής-τεκνό Impressedguy

Petite Journaliste as...αρχιληστής Πετίτος Ζουρναλίστης

Coming Through as..............................μάγος Καμσεθρού

Anubis as..............................................................himself