Coming out of the sarcophagus (by Revubis)

Κατά τη τελευταία επίσκεψή μου στον ζωολογικό κήπο Αθηνών μου έπιασε τη κουβέντα ένα τσακάλι.

Του είχα γυρισμένη τη πλάτη γιατί κοιτούσα τα γουρούνια στο απέναντι κλουβί (αλήθεια, υπάρχει πιο ερωτικό ζώο;) όταν άκουσα κάποια "Ψιτ" από πίσω μου. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία, αλλά όταν ένιωσα ένα πετραδάκι να με χτυπά στο σβέρκο κατάλαβα πως μάλλον απευθυνόταν σε μένα και γύρισα.

"Ευλόγησέ με, σε παρακαλώ. Πώς να αντέξω άλλο φυλακισμένος;" είπε το τσακάλι.
Το κοίταξα αδιάφορα καθώς ήμουν σίγουρος πως ήταν αποκύημα της φαντασίας μου. Δε θα ήταν κι η πρώτη φορά άλλωστε. Προ τριετίας ήμουν πεπεισμένος πως με κυνηγάνε 2 μούμιες και πέρυσι είχα ορμήσει γρυλίζοντας σ' ένα καθηγητή στη σχολή επειδή όταν του απάντησα ολόσωστα σε δύσκολη ερώτηση σχολίασε "Καλά, είσαι πολύ τσακάλι!"

Αυτή η απροσδόκητη συνάντηση με έβαλε σε σκέψεις, και όπως σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής μου, απευθύνθηκα άμεσα στη καλή μου φίλη Λίτσα Πατέρα. Το Λιτσάκι το αγαπώ πολύ και αν εξαιρέσει κανείς τη περίοδο που πλακωθήκαμε επειδή δεν ακολούθησε τη Μενεγάκη στον Alpha , υπήρξε πάντα για μένα στήριγμα. Στη συνεδρία που είχαμε, ενώ όλα κυλούσαν ομαλά, την είδα ξαφνικά να βγάζει μια υστερική κραυγή και να σχίζει σε χίλια κομμάτια τον αστρολογικό χάρτη που είχε μπροστά της. "Ρεβάκο" μου είπε με τρεμάμενη φωνή "πιστεύεις σε προηγούμενες ζωές;"

Σύμφωνα με τα αδιάσειστα στοιχεία της, είχα ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια ζωδιακά χαρακτηριστικά και τις ίδιες πλανητικές συμμετρίες με τον Αιγυπτιακό θεό Anubis και η μόνη λογική εξήγηση ήταν πως αποτελούσα μετεμψύχωσή του. Μου εξήγησε πως για να μου συμβαίνουν όλα αυτά, ο Anubis προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί μου και καλά θα κάνω αν θέλω να τον ξεφορτωθώ να έρθω σε επαφή με το Αιγυπτιακό τσακάλι που κρύβω μέσα μου για να μάθω τι με θέλει.


Επειδή δεν έχω ποτέ μου παραβεί εντολή του Λιτσακίου έτρεξα στο κοντινότερο μαγαζί με αμφιέσεις. Καθ' ότι η σεζόν είχε περάσει δεν είχε μείνει τίποτα της προκοπής, και το μόνο που υπήρχε σε αιγυπτιακό ήταν η λεγόμενη 'αιγυπτιακή στολή στρίπερ', η οποία δεν άφηνε τίποτα στη φαντασία, ειδικά όταν επέλεξα να περπατάω στα τέσσερα μιμούμενος το τσακάλι.


Η έκθεση Αιγυπτιακών αρχαιοτήτων που εφιλοξενείτο προσωρινά στο Αρχαιολογικό Μουσείο ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία. Μπήκα μέσα και κατευθύνθηκα προς το άγαλμα του Anubis. Εκ πρώτης όψεως, δεν υπήρχε κάποια ομοιότητα μεταξύ μας. Έπεσα στα πόδια του και αφού έβγαλα μερικά 'ΑΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ ΑΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ" σταύρωσα τα χέρια και είπα "Ανουβάκο μου. Ήρθα. Πες μου τι χρειάζεσαι από μένα. Πώς μπορώ να σε εξυπηρετήσω;"


Πριν προλάβει να απαντήσει με κατέλαβε μια ακατανόητη σεξουαλική επιθυμία και πέντε λεπτά αργότερα με πετούσαν με κλωτσιές από το μουσείο επειδή με έπιασαν να ασελγώ πάνω στο άγαλμα. Όσες φορές και να τους εξηγούσα πως ο Anubis είμαι ΕΓΩ και άρα ασελγώντας στο άγαλμα ουσιαστικά αυνανιζόμουν, δεν έδειχναν να καταλαβαίνουν.

Απογοητευμένος γύριζα στους δρόμους της Αθήνας ως τσακάλι ελπίζοντας σε κάποιο τόσο δα σημάδι. Μα όσο και να μύριζα τους περαστικούς, όσο και να έκανα πιπί μου απλά σηκώνοντας το αριστερό πόδι στα παρτέρια, ακόμα και όταν έφαγα το μεσημεριανό μου γεύμα απευθείας απ' το πεζοδρόμιο, ο θεός Anubis παρέμενε σιωπηλός και αινιγματικός.
Στο τέλος τα πήρα και γύρισα σπίτι μου. Όπως όμως έβγαζα τη στολή μπροστά απ' το καθρέφτη το είδωλο μου αλλοιώθηκε και εμφανίστηκε μπροστά μου ο τσακαλο - θεός Anubis σε όλο του το μεγαλείο, ενώ πίσω του έβλεπα την αχανή έρημο και πυραμίδες.

"Ανούβη, Εσείς;"
"Ναι, εγώ!"
Γονάτισα ταπεινά.
"Ρεβάκο" μου είπε, "το ξέρεις πως είμαι γκέι;"
Είχα μείνει άναυδος
"Ναι ρεβάκο, είμαι κι εγώ in the closet. Φαντάζεσαι να το μάθουν οι γονείς μου; Ειδικά ο Seth θα πάθει ντουβρουτζά. Και ολόκληρο το Βασίλειο θα γελά μαζί μου. Μιλάμε για τρελή ξεφτίλα. Είναι δύσκολα τα πράγματα εδώ... Κρυβόμαστε..."
"Πόσο σας καταλαβαίνω... κι εδώ μια απ' τα ίδια..."
"Ας τα.. Κι όλο αυτό το άγχος έχει επιπτώσεις στη ζωή μας, δε βρίσκεις; Βέβαια υπάρχει το ευκαιριακό σεξ που άλλοι ζηλεύουν. Αυτό ναι. Εμείς το έχουμε. Αλήθεια, κάνεις κι εσύ πολύ ευκαιριακό σεξ ρεβάκο;"
"Πώς θα μπορούσα να σας εξυπηρετήσω θεέ Anubis;"
"Θέλω οι μελλοντικές γενιές να μάθουν για μένα. Μπορεί τη παρούσα ζωή να τη περάσω με το άγχος πως θα με πιάσουν κάθε φορά που κάνω ένα στα γρήγορα με τον Hapi, αλλά στις επόμενες ζωές μου θέλω να είμαι out. Είσαι η μόνη μετεμψύχωσή μου που γεννήθηκε τον 20ό αιώνα και ζει έτσι. Μήπως πρέπει σιγά σιγά ν' αρχίσεις να το ανακοινώνεις;"
"Γεννηθήτω το θέλημά σου" απάντησα, χωρίς το φτωχικό μου μυαλό να μπορεί να φανταστεί αυτά που θα επακολουθούσαν.

Επειδή όταν είναι κάνω κάτι το κάνω σωστά και ολοκληρωμένα, αποφάσισα να κάνω ένα θεαματικό coming out που θα έμενε στην ιστορία.

Το προσωπικό του Star ήταν πολύ ευγενικό μαζί μου κι αφού μέ καλωδίασαν με ειδικό μικροφωνάκι με κάθισαν δίπλα το πατέρα Μαξιμο (ο οποίος έχω να καταγγείλω πως κατά τα διαλλείματα της εκπομπής ξεκινούσε μακροσκελείς συζητήσεις με δυο ψείρες στα γένια του) και με σύστησαν στην πολυαγαπημένη μου Άννα Δρούζα. Η εκπομπή ξεκίνησε κι εγώ πήρα βαθιά ανάσα γνωρίζοντας πως σε λίγη ώρα θα άφηνα διαπαντός πίσω μου τη ζωή στη ντουλάπα.

Την ώρα όμως που άνοιξα το στόμα μου, άρχισαν να ακούγονται ακατάληπτοι ήχοι. Έντρομος ανακάλυψα πως μιλούσε από μέσα μου ο Anubis, μάλλον σε αιγυπτιακά, τα οποία διέκοπταν απόκοσμα γρυλίσματα και μουγκρητά. Ο Μάξιμος πετάχτηκε όρθιος τσιρίζοντας "Είχε δίκιο ο Άνθιμος! Τα βλέπετε; Είναι ζώα!" και άρχισε να μου πετάει αγιασμό. Η Δρούζα άρχισε να ουρλιάζει "Είναι δαιμονισμένος, είναι δαιμονισμένος!" ενώ ψιθυρίζοντας μου πρότεινε να κοιτάξω αν μπορώ στη κάμερα 3. Καθότι πλέον ο π. Μάξιμος με κυνηγούσε σε όλο το στούντιο κρύφτηκα πίσω απ' το Λάλα μπας και σωθώ, αλλά δυστυχώς εκείνος αφού φώναξε "FAQ U" μου έδωσε μια μπουνιά στο δόξα πατρί και φωτογραφήθηκε μαζί μου.

Δεν θυμάμαι παρακάτω. Μόνο ότι ξύπνησα στο ντιβάνι της φίλης μου της Λίτσας, η οποία ντυμένη σαν φαραώ μου έφερνε να πιω ένα ζεστό ρόφημα.
"Μπράβο αγόρι μου, κατάφερες να ελευθερωθείς" είπε η σοφή γριά αστρολόγος.
"Αλήθεια, τ τ τώρα θα είμαι καλά;" ψέλλισα αδύναμος.
"Μη φοβάσαι όλα θα πάνε καλά, και εγώ είχα παρόμοια εμπειρία όταν ανακάλυψα ότι ήμουν η μετεμψύχωση του Ραμσή του Β -μην κοιτάς τη μπουγατσομύτη, μου τη διόρθωσε ο Φουστάνος- και η Μενεγάκη ήταν ο Μωυσής και έπρεπε να την αφήσω να φύγει για να μην έρθουν οι 10 πληγές στον Πρωινό Καφέ".
"Έτσι εξηγούνται όλα Λίτσα μου!" αναφώνησα ανακουφισμένος "Τώρα όμως θέλω να κοιμηθώ". Γρύλισα γεμάτος ικανοποίηση. Τα είχα καταφέρει!

Anubis & Revqueer